آیه ۱۷۳ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←تفسیر) |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== تفسیر == | == تفسیر == | ||
در برخی از روایات، به این آیه از برای استنباط احکام شرعی در موضوع اضطرار استفاده شده است. بر اساس روایتی از علی بن ابی‌طالب که در جریان یکی از قضاوت‌های عمر بن خطاب صادر شده است، زنی که به جهت اعتراف به زنا محکوم به حد شده بود، با استناد به این آیه و از آنجا که مجبور به زنا شده بود، از حد شرعی تبرئه شد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اضطرار}}</ref> | در برخی از روایات، به این آیه از برای استنباط [[احکام شرعی]] در موضوع اضطرار استفاده شده است. بر اساس روایتی از [[علی بن ابی‌طالب]] که در جریان یکی از قضاوت‌های [[عمر بن خطاب]] صادر شده است، زنی که به جهت اعتراف به [[زنا]] محکوم به حد شده بود، با استناد به این آیه و از آنجا که مجبور به زنا شده بود، از [[حد شرعی]] تبرئه شد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اضطرار}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۱۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۷۳ | ||||
| شماره جزء | ۲ | ||||
| شماره حزب | ۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷۳ سوره بقره، صد و هفتاد و سومین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. در متن این آیه حرمت گوشت خوک، خون، مردار و آنچه به ذبح غیرشرعی مرده باشد تشریع شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بی‌گمان خداوند مردار و خون و گوشت خوک و آنچه را که (هنگام سربریدن) نام غیر خدا بر آن برده شده باشد بر شما حرام کرده است، و هرکس که مجبور به خوردن آن شود بی‌آنکه علاقه‌مند و تجاوزکار باشد، پس گناهی بر او نیست همانا خداوند بخشنده و مهربان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[بدانید که خداوند] بر شما مردار و خون و گوشت خوک و آنچه نامی جز نام خدا به هنگام ذبحش برده باشند، حرام کرده است، اما اگر کسی درمانده شود، و تجاوز کار و زیاده‌خواه نباشد [و از آنها بخورد] گناهی بر او نیست، چرا که خداوند آمرزگار مهربان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، احکام حرمت خوردن گوشت خوک، گوشت حیواناتی که به ذبح شرعی نمرده‌اند، گوشت مردار و خون تشریع شده است. در بخش پایانی این آیه به موضوع برده شدن نام الله به هنگام ذبح، اشاره شده است و آن را شرط صحیح بودن ذبح شرعی عنوان کرده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
تفسیر
در برخی از روایات، به این آیه از برای استنباط احکام شرعی در موضوع اضطرار استفاده شده است. بر اساس روایتی از علی بن ابی‌طالب که در جریان یکی از قضاوت‌های عمر بن خطاب صادر شده است، زنی که به جهت اعتراف به زنا محکوم به حد شده بود، با استناد به این آیه و از آنجا که مجبور به زنا شده بود، از حد شرعی تبرئه شد.[۷]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۵: ۱۹۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۶۴۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۵۸۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
- ↑ اختری، «اضطرار»، دایرةالمعارف جامع اسلامی.
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اضطرار». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
