![]() |
مسابقه سال اسلامیکال |
همزمان با آغاز ماه رمضان، مسابقه سال اسلامیکال با هدف معرفی اسلامیکال و توسعه مقالات در زمینه اسلامی آغاز شدهاست. علاقهمندان به شرکت در این مسابقه میتوانند تا پایان ماه رمضان ۱۴۴۶ قمری برای آن نامنویسی کنند. فهرستی از مقالات پیشنهادی جهت ایجاد در اینجا وجود دارد |
آیه ۴ سوره توحید: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره توحید''' چهارمین [[آیه]] از صد و دوازدهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۴ سوره توحید''' چهارمین [[آیه]] از صد و دوازدهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آخرین آیه به نفی هرگونه شباهت میان [[خداوند]] و سایر موجودات پرداخته و میگوید: «و برای او هرگز احدی شبیه و مانندی نبوده و نخواهد بود.» | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در آخرین آیه به نفی هرگونه شباهت میان خداوند و سایر موجودات پرداخته و میگوید: «و برای او هرگز احدی شبیه و مانندی نبوده و نخواهد بود.» به گزارش مکارم، «کفو» در اصل به معنای همطراز در مقام و منزلت است و برطبق این آیه خداوند هیچ شبیهی در ذات، صفات و افعال ندارد و از هر نظر بینظیر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۴۲–۴۴۳|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای با موضوع توحید]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع خدا]] | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۳
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | توحید | ||||
تعداد آیات سوره | ۴ | ||||
شماره آیه | ۴ | ||||
شماره جزء | ۳۰ | ||||
شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره توحید چهارمین آیه از صد و دوازدهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آخرین آیه به نفی هرگونه شباهت میان خداوند و سایر موجودات پرداخته و میگوید: «و برای او هرگز احدی شبیه و مانندی نبوده و نخواهد بود.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسی همتا و همگون او نمیباشد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و او را هیچ کس همتا نیست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در آخرین آیه به نفی هرگونه شباهت میان خداوند و سایر موجودات پرداخته و میگوید: «و برای او هرگز احدی شبیه و مانندی نبوده و نخواهد بود.» به گزارش مکارم، «کفو» در اصل به معنای همطراز در مقام و منزلت است و برطبق این آیه خداوند هیچ شبیهی در ذات، صفات و افعال ندارد و از هر نظر بینظیر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره توحید، صد و دوازدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ناس و پیش از سوره نجم نازل شد. در مکی و مدنی بودن سوره اختلاف است و به عقیده برخی، یک مرتبه در مکه و یک مرتبه در مدینه نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۶۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۴۴۲–۴۴۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره توحید»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۴۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.