آیه ۱۸۵ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مدنی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۸۵ سوره آل‌عمران''' صد و هشتاد و پنجمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۸۵ سوره آل‌عمران''' صد و هشتاد و پنجمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه به قانون عمومی [[مرگ]] اشاره کرده و آن را حاکم بر تمام موجودات عالم دانسته است. سپس به زندگی بعد از این دنیا که مرحله کیفر و پاداش اعمال است؛ می‌پردازد و انسان‌ها را از اینکه فریب دنیا را بخورند برحذر می‌دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، قرآن در این آیه به قانون عمومی مرگ اشاره کرده و آن را حاکم بر تمام موجودات عالم دانسته است. سپس به زندگی بعد از این دنیا که مرحله کیفر و پاداش اعمال است؛ می‌پردازد و انسان‌ها را از اینکه فریب دنیا را بخورند برحذر می‌دارد. به عقیده وی، منظور از عبارت «مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ» اين است كه جهان ماده و لذات آن هدف نهايى انسان قرار نگيرد، و گرنه استفاده از دنیا و امکانات آن نه تنها بد نیست، بلكه لازم و ضروریست و مقدمه جهان دیگر محسوب می‌شود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۰-۲۰۲|ج=۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۵۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۸۵ | ||||
| شماره جزء | ۴ | ||||
| شماره حزب | ۱۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۸۵ سوره آل‌عمران صد و هشتاد و پنجمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه به قانون عمومی مرگ اشاره کرده و آن را حاکم بر تمام موجودات عالم دانسته است. سپس به زندگی بعد از این دنیا که مرحله کیفر و پاداش اعمال است؛ می‌پردازد و انسان‌ها را از اینکه فریب دنیا را بخورند برحذر می‌دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۖ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۗ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«هر نفسی طعم مرگ را می‌چشد و بی‌گمان در روز قیامت پاداش‌هایتان به طور کامل به شما داده می‌شود، پس هرکس که از آتش جهنم نجات داده شود، و در بهشت داخل گردانده شود، واقعاً کامیاب شده و زندگی دنیا جز مایه فریب نیست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هر جانداری چشنده [طعم] مرگ است و بی‌شک در روز قیامت پاداشتهایتان را به تمامی خواهند داد، آنگاه هرکس که از آتش دوزخ دور داشته و به بهشت درآورده شود، رستگار شده است، و زندگانی دنیا جز مایه فریب نیست»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، قرآن در این آیه به قانون عمومی مرگ اشاره کرده و آن را حاکم بر تمام موجودات عالم دانسته است. سپس به زندگی بعد از این دنیا که مرحله کیفر و پاداش اعمال است؛ می‌پردازد و انسان‌ها را از اینکه فریب دنیا را بخورند برحذر می‌دارد. به عقیده وی، منظور از عبارت «مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ» اين است كه جهان ماده و لذات آن هدف نهايى انسان قرار نگيرد، و گرنه استفاده از دنیا و امکانات آن نه تنها بد نیست، بلكه لازم و ضروریست و مقدمه جهان دیگر محسوب می‌شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۹: ۴۵۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۴: ۱۲۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۷۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۷۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۳: ۲۰۰-۲۰۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
