آیه ۱۱۱ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۱ سوره بقره'''، صد و یازدهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. این آیه در نقد [[یهودیان]] و [[نصاران]] است که معتقدند جز آنان، کسی به [[بهشت]] وارد نخواهد | '''آیه ۱۱۱ سوره بقره'''، صد و یازدهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. این آیه در نقد [[یهودیان]] و [[نصاران]] است که معتقدند جز آنان، کسی به [[بهشت]] وارد نخواهد شد. در این آیه خطاب به [[محمد|پیامبر اسلام]] گفته شده است که به آنان بگوید، اگر استدلالی برای این ادعا دارند، مطرح کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به یکی دیگر از ادعاهای [[یهودیان]] و [[نصرانیان]] اشاره شده است که معتقدند کسی جز آنان به [[بهشت]] وارد نخواهد | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به یکی دیگر از ادعاهای [[یهودیان]] و [[نصرانیان]] اشاره شده است که معتقدند کسی جز آنان به [[بهشت]] وارد نخواهد شد. در این آیه تأکید شده است که این آرزوی آنان است و هرگز به این آرزو نخواهند رسید. در ادامه نیز خطاب به [[محمد|پیامبر اسلام]] گفته شده است که به آنان بگوید، اگر استدلالی برای این اعتقاد دارند، ارائه کنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۰۳–۴۰۴|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۳۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۱ | ||||
| شماره حزب | ۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۱ سوره بقره، صد و یازدهمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. این آیه در نقد یهودیان و نصاران است که معتقدند جز آنان، کسی به بهشت وارد نخواهد شد. در این آیه خطاب به پیامبر اسلام گفته شده است که به آنان بگوید، اگر استدلالی برای این ادعا دارند، مطرح کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و گفتند: هرگز وارد بهشت نمی‌شود مگر کسی که یهودی یا نصرانی باشد این آرزوی آنهاست بگو: اگر راست می‌گویید دلیل‌تان را بیاورید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و گفتند هیچ کس به بهشت نمی‌رود مگر آنکه یهودی یا مسیحی باشد، این [از] آرزوهای آنان است، بگو اگر راست می‌گویید برهانتان را بیاورید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به یکی دیگر از ادعاهای یهودیان و نصرانیان اشاره شده است که معتقدند کسی جز آنان به بهشت وارد نخواهد شد. در این آیه تأکید شده است که این آرزوی آنان است و هرگز به این آرزو نخواهند رسید. در ادامه نیز خطاب به پیامبر اسلام گفته شده است که به آنان بگوید، اگر استدلالی برای این اعتقاد دارند، ارائه کنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۴: ۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۳۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۴۰۳–۴۰۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
