آیه ۲۴۶ سوره بقره: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۴۶ سوره بقره'''، دویست و چهل و ششمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. | '''آیه ۲۴۶ سوره بقره'''، دویست و چهل و ششمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. متن آیه در موضوع وقایعی است که بر یکی از اقوام [[بنیاسرائیل]] پس از [[موسی]] گذشته است. بر اساس این آیه، این گروه از پیامبرشان درخواست فرمانروایی کردند تا بتوانند در راه خدا جهاد کنند، اما به هنگام فرمان به [[جهاد]]، جز عدهای اندک، همگی نافرمانی کردند. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که آیات ۲۴۶ تا [[آیه ۲۵۲ سوره بقره|۲۵۲]] در موضوع قومی از [[بنیاسرائیل]] است. در متن این آیه، در ابتدا از وجود قومی از بنیاسرائیل بعد از [[موسی]] سخن گفته شده است که به [[پیامبر]] خود درخواست دادند تا برایشان فرمانروایی بگمارد تا بتوانند در راه خدا [[جهاد]] کنند. در ادامه از نگرانیهای پیامبر این قوم یاد شده که نسبت به عسیان آنان به هنگام دستور برای پیکار در راه [[خدا]]، اعلام بیم کرده است. در ادامه اما قوم بنیاسرائیل پاسخ پیامبرشان را اینگونه دادند که چگونه از این فرمان سرپیچی شود در حالی که در راه خدا از خانه و کاشانه خود رانده شده و از سرزمین خود اخراج شدهاند. با این حال در پایان آیه گفته شده است که به هنگام فرمان جهاد، تنها گروه اندکی از آنان قبول کردند و از این بابت سرپیچی کنندگان به [[ظالمان]] توصیف شدهاند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۵-۲۲۶|ج=۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۱۹
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | بقره | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
شماره آیه | ۲۴۶ | ||||
شماره جزء | ۲ | ||||
شماره حزب | ۸ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۴۶ سوره بقره، دویست و چهل و ششمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانستهاند. متن آیه در موضوع وقایعی است که بر یکی از اقوام بنیاسرائیل پس از موسی گذشته است. بر اساس این آیه، این گروه از پیامبرشان درخواست فرمانروایی کردند تا بتوانند در راه خدا جهاد کنند، اما به هنگام فرمان به جهاد، جز عدهای اندک، همگی نافرمانی کردند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَىٰ إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا ۖ قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا ۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا از (داستان) بزرگان بنیاسرائیل پس از موسی خبر نیافتی آنگاه که به پیامبر خودشان گفتند: برای ما فرمانراوایی بگمار تا در راه خدا پیکار کنیم، گفت: شاید اگر جنگیدن بر شما فرض گردد پیکار نکنید، گفتند: چرا در راه خدا جنگ نکنیم درحالیکه از سرزمین و فرزندانمان بیرون رانده شدهایم؟ پس وقتی پیکار بر آنها مقرر شد روی بر تافتند، به جز افراد اندکی از آنها، و خداوند به ستمکاران داناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا [داستان] بزرگان بنیاسرائیل را پس از موسی ندانستهای؟ آنگاه که به پیامبرشان گفتند برای ما فرمانروائی بگمار تا [به فرمان او] در راه خدا جهاد کنیم، گفت اگر جهاد بر شما مقرر گردد، چهبسا کارزار نکنید، گفتند دلیلی ندارد که در راه خدا نجنگیم، و حال آنکه از خانه و کاشانهمان رانده [و از زن] و فرزندانمان جدا شدهایم، آنگاه چون کارزار بر ایشان مقرر گشت، جز اندکی از ایشان، همه رویگردان شدند، و خدا از ستمکاران آگاه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که آیات ۲۴۶ تا ۲۵۲ در موضوع قومی از بنیاسرائیل است. در متن این آیه، در ابتدا از وجود قومی از بنیاسرائیل بعد از موسی سخن گفته شده است که به پیامبر خود درخواست دادند تا برایشان فرمانروایی بگمارد تا بتوانند در راه خدا جهاد کنند. در ادامه از نگرانیهای پیامبر این قوم یاد شده که نسبت به عسیان آنان به هنگام دستور برای پیکار در راه خدا، اعلام بیم کرده است. در ادامه اما قوم بنیاسرائیل پاسخ پیامبرشان را اینگونه دادند که چگونه از این فرمان سرپیچی شود در حالی که در راه خدا از خانه و کاشانه خود رانده شده و از سرزمین خود اخراج شدهاند. با این حال در پایان آیه گفته شده است که به هنگام فرمان جهاد، تنها گروه اندکی از آنان قبول کردند و از این بابت سرپیچی کنندگان به ظالمان توصیف شدهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنیاسرائیل، به نام بقره شناخته میشود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگترین سوره قرآن است. این سوره اولین سورهایست که با حروف مقطعه شروع میشود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آلعمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شدهاند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۶: ۵۰۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲: ۴۲۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲: ۲۲۵-۲۲۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.