آیه ۴ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره مؤمنون''' چهارمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴ سوره مؤمنون''' چهارمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. سومین نشانه [[مومنان]]، پرداخت [[زکات]] است که در این آیه به آن اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند سومین صفت مومنان که جنبه مالی و اجتماعی دارد؛ پرداخت زکات است که در میان [[مفسران]] و درباره تفسیر آن نظرات مختلف وجود دارد. به گزارش مکارم، این سوره از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] به‌شمار می‌آید و در آن زمان حکم زکات نیامده بود؛ لذا صحیح‌تر این است منظور از این زکات را زکات‌های [[مستحبی]] بدانیم که بعدها در [[مدینه]] حکم زکات [[واجب]] نازل شده است و قبل از آن زکات مستحب انجام می‌شده است. برخی مفسران نیز معتقدند زکات به شکل حکم وجوبی بوده اما حد و حدود آن در [[مکه]] معین نبوده و سپس در مدینه بعد از تأسیس حکومت [[اسلامی]] به صورت برنامه مشخصی درآمده و اجرا شده است. به گفته مکارم، برخی مفسران مانند [[فخر رازی]] و [[آلوسی]] و [[راغب]] در ''مفردات'' منظور از زکات را در اینجا، به معنی هرگونه کار خیر یا [[تزکیه نفس]] دانسته‌اند. اما به عقیده وی، قرینه‌ای برای این تفسیر آنها وجود ندارد. چراکه در قرآن هرجا [[نماز]] و زکات با هم ذکر شده‌اند، زکات به همان معنای [[انفاق]] مالی بوده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۶-۱۹۷|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره مؤمنون چهارمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. سومین نشانه مومنان، پرداخت زکات است که در این آیه به آن اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و كسانی‌كه زكات را پرداخت می‌كنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسانی که زکات می‌پردازند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند سومین صفت مومنان که جنبه مالی و اجتماعی دارد؛ پرداخت زکات است که در میان مفسران و درباره تفسیر آن نظرات مختلف وجود دارد. به گزارش مکارم، این سوره از سوره‌های مکی قرآن به‌شمار می‌آید و در آن زمان حکم زکات نیامده بود؛ لذا صحیح‌تر این است منظور از این زکات را زکات‌های مستحبی بدانیم که بعدها در مدینه حکم زکات واجب نازل شده است و قبل از آن زکات مستحب انجام می‌شده است. برخی مفسران نیز معتقدند زکات به شکل حکم وجوبی بوده اما حد و حدود آن در مکه معین نبوده و سپس در مدینه بعد از تأسیس حکومت اسلامی به صورت برنامه مشخصی درآمده و اجرا شده است. به گفته مکارم، برخی مفسران مانند فخر رازی و آلوسی و راغب در مفردات منظور از زکات را در اینجا، به معنی هرگونه کار خیر یا تزکیه نفس دانسته‌اند. اما به عقیده وی، قرینه‌ای برای این تفسیر آنها وجود ندارد. چراکه در قرآن هرجا نماز و زکات با هم ذکر شده‌اند، زکات به همان معنای انفاق مالی بوده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۱۹۶-۱۹۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
