آیه ۴۵ سوره آلعمران: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، از این آیه به بعد، بخش مهمی از زندگی مریم آغاز میشود و آن تولد فرزندش عیسی است. سرآغاز این داستان آمدن فرشتگان به نزد مریم و دادن بشارت تولد فرزند پسری به نام عیسی مسیح به اوست. از نظر مفسران مسلمان، اطلاق «کلمه» به عیسی یا به دلیل تولد | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، از این آیه به بعد، بخش مهمی از زندگی مریم آغاز میشود و آن تولد فرزندش عیسی است. سرآغاز این داستان آمدن فرشتگان به نزد مریم و دادن بشارت تولد فرزند پسری به نام عیسی مسیح به اوست. از نظر مفسران مسلمان، اطلاق «کلمه» به عیسی یا به دلیل تولد فوقالعاده و عجیب اوست یا به این خاطر است که خداوند بهوسیله کلام، خبر ولادت او را به مادرش مریم داده است. قرآن با نسبت دادن عیسی به مریم در پی آنست که به مدعیان الوهیت عیسی بگوید که عیسی مسیح مخلوقی از مخلوقات خداوند است؛ بنابراین او خدا نیست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۴۷–۵۴۹|ج=۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۸
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | آلعمران | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
شماره آیه | ۴۵ | ||||
شماره جزء | ۳ | ||||
شماره حزب | ۱۱ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۵ سوره آلعمران چهل و پنجمین آیه از سومین سوره قرآن است. از آیات مدنی آن بهشمار میآید و نسخی برای آن گزارش نشده است. از این آیه به بعد، بخش مهمی از زندگی مریم آغاز میشود و آن تولد فرزندش عیسی مسیح است. سرآغاز این داستان آمدن فرشتگان به نزد مریم و دادن بشارت تولد فرزند پسری به نام «عیسی بن مریم» به اوست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنگاه كه فرشتگان به مریم گفتند: خداوند ترا به كلمه خود كه نامش عیسی پسر مریم است مژده میدهد، او در این دنیا و در آخرت بلند مرتبه و از مقربان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«چنین بود که فرشتگان گفتند ای مریم خداوند تو را به کلمه خویش که نامش عیسی مسیح فرزند مریم است و در دنیا و آخرت آبرومند و از مقربان [الهی] است، بشارت میدهد»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، از این آیه به بعد، بخش مهمی از زندگی مریم آغاز میشود و آن تولد فرزندش عیسی است. سرآغاز این داستان آمدن فرشتگان به نزد مریم و دادن بشارت تولد فرزند پسری به نام عیسی مسیح به اوست. از نظر مفسران مسلمان، اطلاق «کلمه» به عیسی یا به دلیل تولد فوقالعاده و عجیب اوست یا به این خاطر است که خداوند بهوسیله کلام، خبر ولادت او را به مادرش مریم داده است. قرآن با نسبت دادن عیسی به مریم در پی آنست که به مدعیان الوهیت عیسی بگوید که عیسی مسیح مخلوقی از مخلوقات خداوند است؛ بنابراین او خدا نیست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره آلعمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کردهاند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع میشود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۲۲۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۲۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲: ۵۴۷–۵۴۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آلعمران»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.