آیه ۶۴ سوره آلعمران: تفاوت میان نسخهها
جز (added Category:آیههای مدنی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیه ۶۴ سوره آلعمران''' شصت و چهارمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. {{جعبه اطلاعات آیه}} | '''آیه ۶۴ سوره آلعمران''' شصت و چهارمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. طبق روایات [[شأن نزول]] این آیات، هنگامیکه [[مسیحیان]] نجران از انجام مباهله صرفنظر کردند و به جزیه دادن رضایت دادند، در این آیه قرآن آنان را به مسائل مشترک ميان [[اسلام]] و ادیان دیگر از [[اهل کتاب]] دعوت میکند که [[توحید]] مهمترین این مسائل و اولین اصل در اسلام و سایر ادیان الهی است. {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، بر طبق روایات شأن نزول این آیات، هنگامیکه مسیحیان نجران از انجام مباهله صرفنظر کردند و به جزیه دادن رضایت دادند، در این آیه قرآن آنان را به مسائل مشترک ميان اسلام و ادیان دیگر از اهل کتاب دعوت میکند. قرآن در اینجا همراه دعوت به توحید که نقطه اشتراک میان همه ادیان الهی است، اشاره لطيفى به اين حقيقت میکند كه مسيح همچون دیگران انسان است و نبايد او را به خدايى شناخت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۹۳-۶۰۲|ج=۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == |
نسخهٔ ۳۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۲
آیه ۶۴ سوره آلعمران شصت و چهارمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. طبق روایات شأن نزول این آیات، هنگامیکه مسیحیان نجران از انجام مباهله صرفنظر کردند و به جزیه دادن رضایت دادند، در این آیه قرآن آنان را به مسائل مشترک ميان اسلام و ادیان دیگر از اهل کتاب دعوت میکند که توحید مهمترین این مسائل و اولین اصل در اسلام و سایر ادیان الهی است.
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | آلعمران | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
شماره آیه | ۶۴ | ||||
شماره جزء | ۳ | ||||
شماره حزب | ۱۲ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ ۚ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: ای اهل کتاب! بیایید بهسوی سخنی که میان ما و شما مشترک است! (و آن عبارت است از این) که جز خدا را نپرستیم و چیزی را شریک او نکنیم و برخی از ما برخی دیگر را به جای خدا به خدایی نپذیرد، پس اگر روی برگرداندند بگویید: گواه باشید که ما مسلمان هستیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو ای اهل کتاب بیایید بر سر سخنی که بین ما و شما یکسان است بایستیم که جز خداوند را نپرستیم و برای او هیچگونه شریکی نیاوریم و هیچکس از ما دیگری را به جای خداوند، به خدایی برنگیرد و اگر رویگردان شدند، بگویید شاهد باشید که ما فرمانبرداریم»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، بر طبق روایات شأن نزول این آیات، هنگامیکه مسیحیان نجران از انجام مباهله صرفنظر کردند و به جزیه دادن رضایت دادند، در این آیه قرآن آنان را به مسائل مشترک ميان اسلام و ادیان دیگر از اهل کتاب دعوت میکند. قرآن در اینجا همراه دعوت به توحید که نقطه اشتراک میان همه ادیان الهی است، اشاره لطيفى به اين حقيقت میکند كه مسيح همچون دیگران انسان است و نبايد او را به خدايى شناخت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره آلعمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کردهاند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع میشود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۲۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۳۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲: ۵۹۳-۶۰۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آلعمران»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.