بدون تصویر

آیه ۵۱ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
خط ۳۷: خط ۳۷:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]

نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۴

آیه ۵۱ سوره آل‌عمران پنجاه و یکمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه عیسی برای رفع ابهام و برای اینکه مدعیان الوهیت، او را خدا ندانند «الله» را به عنوان پروردگار خویش و مردم معرفی می‌کند. به گزارش منابع تاریخی، تا زمانیکه عیسی در بین مردم بوده است، عقیده به الوهیت او در مسیحیان وجود نداشته و این باور حدود سه قرن بعد از او رواج یافته است.

آیه ۵۱ سوره آل‌عمران
مشخصات قرآنی
نام سورهآل‌عمران
تعداد آیات سوره۲۰۰
شماره آیه۵۱
شماره جزء۳
شماره حزب۱۱
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۗ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ آیهٔ ۵۱ از سورهٔ ۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«بی‌گمان خدا پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستید، این است راه راست»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«خداوند پروردگار من و پروردگار شماست، او را بپرستید که راه راست همین است‌»

محتوا

به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه عیسی برای رفع ابهام و برای اینکه مدعیان الوهیت، او را خدا ندانند «الله» را به عنوان پروردگار خویش و مردم معرفی می‌کند. به کار بردن واژه «ربّ» توسط عیسی بر این مطلب دلالت دارد تا هنگامیکه او در میان مردم بود، اعتقاد به الوهیت عیسی وجود نداشت. تا دو قرن بعد هم این عقیده نادرست در جامعه رواج نداشت تا اینکه از قرن سوم اعتقاد تثلیث به تدریج رایج شد و به جای باور یکتاپرستی در بین مسیحیان به وجود آمد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.