آیه ۷۹ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیه ۷۹ سوره آل‌عمران''' هفتاد و نهمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه، با اشاره به یکی از افکار | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۹ سوره آل‌عمران''' هفتاد و نهمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه، با اشاره به یکی از افکار [[اهل کتاب]] که برای بزرگانشان مقام الوهیت قائل بودند، آن را باطل و مشرکانه می‌داند و آنان را از چنین باورهایی نهی می‌کند. | |||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۷: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، بنابه [[شأن نزول]] آیه شخصی از [[محمد|پیامبر اسلام]] خواست که اجازه دهد بر او [[سجده]] کنند و برای او مقام الوهیت قائل شوند، پیامبر اسلام درخواست او را رد کرده و به او گوشزد کرد که | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، بنابه [[شأن نزول]] آیه شخصی از [[محمد|پیامبر اسلام]] خواست که اجازه دهد بر او [[سجده]] کنند و برای او مقام الوهیت قائل شوند، پیامبر اسلام درخواست او را رد کرده و به او گوشزد کرد که هیچ‌کسی جز [[الله]] قابل ستایش نیست. پیامبر اسلام در ضمن این سخن، باور [[مسیحیان]] نسبت به الوهیت [[عیسی]] را زیر سؤال برده و عقیده آنان را باطل دانسته است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۶۳۰–۶۳۴|ج=۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۳۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۷۹ | ||||
| شماره جزء | ۳ | ||||
| شماره حزب | ۱۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۹ سوره آل‌عمران هفتاد و نهمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه، با اشاره به یکی از افکار اهل کتاب که برای بزرگانشان مقام الوهیت قائل بودند، آن را باطل و مشرکانه می‌داند و آنان را از چنین باورهایی نهی می‌کند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِي مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«برای هیچ انسانی سزاوار نیست که خداوند به او کتاب و حکم و پیامبری دهد، سپس به مردم بگوید: به جای خدا، بندگان من باشید، بلکه (باید بگوید:) به سبب آنچه می‌آموزید و می‌خوانید بندگان خدا باشید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هیچ بشری را نرسد که خداوند به او کتاب و حکمت و نبوت داده باشد، سپس به مردمان بگوید به جای آنکه بندگان خداوند باشید، بندگان من باشید، بلکه [باید بگوید] شما که کتاب آسمانی را آموزش داده و آموزش یافته‌اید، عالمان ربانی باشید»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، بنابه شأن نزول آیه شخصی از پیامبر اسلام خواست که اجازه دهد بر او سجده کنند و برای او مقام الوهیت قائل شوند، پیامبر اسلام درخواست او را رد کرده و به او گوشزد کرد که هیچ‌کسی جز الله قابل ستایش نیست. پیامبر اسلام در ضمن این سخن، باور مسیحیان نسبت به الوهیت عیسی را زیر سؤال برده و عقیده آنان را باطل دانسته است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۲۶۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۴۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲: ۶۳۰–۶۳۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
