آیه ۱۰۹ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰۹ سوره آل‌عمران''' صد و نهمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۰۹ سوره آل‌عمران''' صد و نهمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث شامل دلایل عدم صادر شدن ستم از جانب [[الله|خداوند]] بر موجودات است. مالکیت مطلق او بر تمام هستی و مخلوقات جهان و بازگشت همه کارها و همه چیزها به سوی او دو دلیلی هستند که [[قرآن]] آنها را عنوان کرده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۳۱۴|ج=۸}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۶۶|ج=۳}}</ref> | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۳۱۴|ج=۸}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۶۶|ج=۳}}</ref> | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، آیه مورد بحث شامل دلایل عدم صادر شدن ستم از جانب [[الله|خداوند]] بر موجودات است. مالکیت مطلق او بر تمام هستی و مخلوقات جهان و بازگشت همه کارها و همه چیزها به سوی او دو دلیلی هستند که [[قرآن]] آنها را عنوان کرده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۶-۴۷|ج=۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۰۹ | ||||
| شماره جزء | ۴ | ||||
| شماره حزب | ۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰۹ سوره آل‌عمران صد و نهمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث شامل دلایل عدم صادر شدن ستم از جانب خداوند بر موجودات است. مالکیت مطلق او بر تمام هستی و مخلوقات جهان و بازگشت همه کارها و همه چیزها به سوی او دو دلیلی هستند که قرآن آنها را عنوان کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آنچه در آسمانها و زمین است، از آن خداست و کارها به‌سوی خدا بازگردانده می‌شوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنچه در آسمانها و در زمین است از آن خداست و کارها به خداوند بازمی‌گردد»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، آیه مورد بحث شامل دلایل عدم صادر شدن ستم از جانب خداوند بر موجودات است. مالکیت مطلق او بر تمام هستی و مخلوقات جهان و بازگشت همه کارها و همه چیزها به سوی او دو دلیلی هستند که قرآن آنها را عنوان کرده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۳۱۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۵۶۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۳: ۴۶-۴۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
