آیه ۱۶۱ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۶۱ سوره آل‌عمران''' صد و شصت و یکمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. خیانت موضوع آیه مورد بحث است و [[قرآن]] پیامبران الهی را از هرگونه خیانت منزه دانسته و سپس اعلام می‌دارد که | '''آیه ۱۶۱ سوره آل‌عمران''' صد و شصت و یکمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. خیانت موضوع آیه مورد بحث است و [[قرآن]] پیامبران الهی را از هرگونه خیانت منزه دانسته و سپس اعلام می‌دارد که خیانت برای هیچ‌کس مجاز نیست. در پایان آیه نیز کیفر و سزای فرد خیانت‌کار، رسوایی در برابر همگان در روز [[قیامت]] عنوان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، خیانت موضوع آیه مورد بحث است و قرآن پیامبران الهی را از هرگونه خیانت منزه دانسته و سپس اعلام می‌دارد که | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، خیانت موضوع آیه مورد بحث است و قرآن پیامبران الهی را از هرگونه خیانت منزه دانسته و سپس اعلام می‌دارد که خیانت برای هیچ‌کس مجاز نیست. در پایان آیه نیز کیفر و سزای فرد خیانت‌کار، رسوایی در برابر همگان در روز قیامت عنوان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۰–۱۵۴|ج=۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۵۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۶۱ | ||||
| شماره جزء | ۴ | ||||
| شماره حزب | ۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶۱ سوره آل‌عمران صد و شصت و یکمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. خیانت موضوع آیه مورد بحث است و قرآن پیامبران الهی را از هرگونه خیانت منزه دانسته و سپس اعلام می‌دارد که خیانت برای هیچ‌کس مجاز نیست. در پایان آیه نیز کیفر و سزای فرد خیانت‌کار، رسوایی در برابر همگان در روز قیامت عنوان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَغُلَّ ۚ وَمَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«هیچ پیامبری را نسزد که در مال غنیمت خیانت کند، و هرکس در مال غنیمت خیانت کند آنچه را به خیانت برده است در روز قیامت خواهد آورد، سپس به هرکس سزا و جزای آنچه انجام داده‌است به طور کامل داده می‌شود، و بر آنها ستم نمی‌شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و هیچ پیامبری را نمی‌سزد که خیانت روا دارد و هرکس خیانت‌ورزد، روز قیامت، وبال خیانتش را همراه آورد، آنگاه به هرکس جزای کار و کردارش به تمامی داده شود و بر آنان ستم نرود»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، خیانت موضوع آیه مورد بحث است و قرآن پیامبران الهی را از هرگونه خیانت منزه دانسته و سپس اعلام می‌دارد که خیانت برای هیچ‌کس مجاز نیست. در پایان آیه نیز کیفر و سزای فرد خیانت‌کار، رسوایی در برابر همگان در روز قیامت عنوان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۹: ۴۱۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۴: ۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۷۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۷۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۳: ۱۵۰–۱۵۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
