آیه ۱۹۰ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۹۰ سوره آل‌عمران''' صد و نودمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه نگاه کردن و اندیشیدن در خلقت آسمانها و زمین به عنوان یکی از راه‌های [[خداشناسی]] بیان شده است و نتیجه آیه این است که | '''آیه ۱۹۰ سوره آل‌عمران''' صد و نودمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه نگاه کردن و اندیشیدن در خلقت آسمانها و زمین به عنوان یکی از راه‌های [[خداشناسی]] بیان شده است و نتیجه آیه این است که آیات [[قرآن]] تنها برای خواندن نیست، بلکه برای فهم مردم نازل شده و تلاوت و خواندن آیات مقدمه‌ای برای تفکر و اندیشیدن است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در این آیه نگاه کردن و اندیشیدن در خلقت آسمانها و زمین به عنوان یکی از راه‌های خداشناسی بیان شده است و نتیجه آیه این است که | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در این آیه نگاه کردن و اندیشیدن در خلقت آسمانها و زمین به عنوان یکی از راه‌های خداشناسی بیان شده است و نتیجه آیه این است که آیات قرآن تنها برای خواندن نیست، بلکه برای فهم مردم نازل شده و تلاوت و خواندن آیات مقدمه‌ای برای تفکر و اندیشیدن است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۱۳–۲۱۵|ج=۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۰۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۹۰ | ||||
| شماره جزء | ۴ | ||||
| شماره حزب | ۱۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹۰ سوره آل‌عمران صد و نودمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه نگاه کردن و اندیشیدن در خلقت آسمانها و زمین به عنوان یکی از راه‌های خداشناسی بیان شده است و نتیجه آیه این است که آیات قرآن تنها برای خواندن نیست، بلکه برای فهم مردم نازل شده و تلاوت و خواندن آیات مقدمه‌ای برای تفکر و اندیشیدن است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بی‌گمان در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و رفت شب و روز، نشانه‌هایی است برای خردمندان»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در آفرینش آسمانها و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز، شگفتیهایی برای خردمندان است»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه نگاه کردن و اندیشیدن در خلقت آسمانها و زمین به عنوان یکی از راه‌های خداشناسی بیان شده است و نتیجه آیه این است که آیات قرآن تنها برای خواندن نیست، بلکه برای فهم مردم نازل شده و تلاوت و خواندن آیات مقدمه‌ای برای تفکر و اندیشیدن است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۹: ۴۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۴: ۱۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۷۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۷۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۳: ۲۱۳–۲۱۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
