آیه ۱۳۷ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۳۷ سوره بقره'''، صد و سی و هفتمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. | '''آیه ۱۳۷ سوره بقره'''، صد و سی و هفتمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. در متن این آیه به [[مومنان]] وعده داده شده است که اگر به آنچه در [[آیه ۱۳۶ سوره بقره]] آمد باور داشته باشند، هدایت می‌شوند و اگر از آن تخطی کنند از حق رویگردان شده‌اند۔ در ادامه نیز توضیح داده شده است که [[الله]] همواره حامی مسلمان در برابر دشمنانشان است۔ | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در متن این آیه، وعده داده شده است که اگر دیگران به آنچه [[مسلمان|مسلمانان]] باور دارند و در آیه سابق توضیح آنان گذشت، [[ایمان]] داشته باشند، به طور قطع، هدایت می‌یابند و اگر سرپیچی کنند، از حق رویگردان شده‌اند۔ در پایان آیه خطاب به مسلمان گفته شده است که از توطئه دشمنان خود نهراسند چرا که [[الله]] از مسلمانان در برابر آنان محافظت می‌کند و به توطئه آنان آگاه است۔<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۳۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۳۷ | ||||
| شماره جزء | ۱ | ||||
| شماره حزب | ۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳۷ سوره بقره، صد و سی و هفتمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. در متن این آیه به مومنان وعده داده شده است که اگر به آنچه در آیه ۱۳۶ سوره بقره آمد باور داشته باشند، هدایت می‌شوند و اگر از آن تخطی کنند از حق رویگردان شده‌اند۔ در ادامه نیز توضیح داده شده است که الله همواره حامی مسلمان در برابر دشمنانشان است۔
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ ۖ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس اگر به آنچه شما بدان ایمان آورده‌اید ایمان آوردند بی‌گمان هدایت شده‌اند و اگر روی برتافتند پس همانا آنان در ستیزند و خدا تو را بسنده است و او شنوا و دانا است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس اگر به آنچه شما ایمان آورده‌اید، ایمان آوردند، راهیاب شده‌اند و اگر روی برتافتند، بی‌شک در ستیزاند، خداوند، یاور تو در برابر آنان بس است، و او شنوای داناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در متن این آیه، وعده داده شده است که اگر دیگران به آنچه مسلمانان باور دارند و در آیه سابق توضیح آنان گذشت، ایمان داشته باشند، به طور قطع، هدایت می‌یابند و اگر سرپیچی کنند، از حق رویگردان شده‌اند۔ در پایان آیه خطاب به مسلمان گفته شده است که از توطئه دشمنان خود نهراسند چرا که الله از مسلمانان در برابر آنان محافظت می‌کند و به توطئه آنان آگاه است۔[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۴: ۷۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۴۶۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
