آیه ۱ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره مؤمنون''' یکمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱ سوره مؤمنون''' یکمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. آیات ابتدایی این سوره بیان ویژگی‌های برجسته [[مومنان]] است که در اولین آیه قبل از برشمردن این صفات، به سرانجام و عاقبت کار آنان اشاره شده است: «مومنان رستگار شدند.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در نخستین آیه این سوره به سرنوشت افراد با [[ایمان]] اشاره و رستگاری آنان را با فعل [[ماضی]] بیان کرده است. به باور او، این مطلب برای نشان دادن مسلم بودن این امر است؛ گویی که قبلا تحقق یافته و با کلمه «قد» که پیش از فعل «افلح» آمده، تأکید بیشتر بر این موضوع کرده است. به گزارش مکارم، «افلح» از ماده «فلاح و فلح» به معنای شکافتن و بریدن است و به هر نوع پیروزی و رسیدن به مقصد و خوشبختی گفته شده است. به گفته وی، [[فلاح]] و رستگاری هم پیروزی‌های مادی را شامل می‌شود و هم پیروزی‌های معنوی. [[راغب]] نیز در این مورد می‌گوید: «فلاح دنیوی در ۳ چیز است: بقا، غنا و [[عزت]]. فلاح [[اخروی]] هم چهار چیز است: بقای بلا فنا، غنای بلافقر، عز بلاذل و علم بلاجهل.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۳-۱۹۴|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره مؤمنون یکمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آیات ابتدایی این سوره بیان ویژگی‌های برجسته مومنان است که در اولین آیه قبل از برشمردن این صفات، به سرانجام و عاقبت کار آنان اشاره شده است: «مومنان رستگار شدند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، مسلّماً مؤمنان پيروز و رستگارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، به راستی که مؤمنان رستگار شوند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در نخستین آیه این سوره به سرنوشت افراد با ایمان اشاره و رستگاری آنان را با فعل ماضی بیان کرده است. به باور او، این مطلب برای نشان دادن مسلم بودن این امر است؛ گویی که قبلا تحقق یافته و با کلمه «قد» که پیش از فعل «افلح» آمده، تأکید بیشتر بر این موضوع کرده است. به گزارش مکارم، «افلح» از ماده «فلاح و فلح» به معنای شکافتن و بریدن است و به هر نوع پیروزی و رسیدن به مقصد و خوشبختی گفته شده است. به گفته وی، فلاح و رستگاری هم پیروزی‌های مادی را شامل می‌شود و هم پیروزی‌های معنوی. راغب نیز در این مورد می‌گوید: «فلاح دنیوی در ۳ چیز است: بقا، غنا و عزت. فلاح اخروی هم چهار چیز است: بقای بلا فنا، غنای بلافقر، عز بلاذل و علم بلاجهل.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۱۹۳-۱۹۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
