آیه ۱۱۱ سوره آلعمران
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | آلعمران | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
شماره آیه | ۱۱۱ | ||||
شماره جزء | ۴ | ||||
شماره حزب | ۱۳ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۱ سوره آلعمران صد و یازدهمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. آیه در پی اسلام آوردن و دلجویی از عبدالله بن سلام یهودی و یاران او نازل شده است. این آیه و آیه بعدش شامل چند پیشگویی و بشارت به مسلمانان میباشد که در همان زمان پیامبر اسلام رخ داده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَنْ يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى ۖ وَإِنْ يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«جز آزار (اندک) هرگز نمیتوانند زیانی به شما برسانند، و اگر با شما پیکار کنند به شما پشت میکنند، سپس یاری نمیشوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به شما جز آزاری اندک، زیانی نمیرسانند، و اگر آهنگ کارزار با شما کنند به شما پشت میکنند، و یاری نمییابند»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در شأن نزول آیه چنین آمده است، هنگامیکه عبدالله بن سلام یهودی و یاران او مسلمان شدند؛ دیگر بزرگان یهود به سرزنش و تهدید آنان پرداختند، آیات برای دلجویی تازه مسلمانان نازل شد. به گزارش او، این آیه و آیه بعدش شامل چند پیشگویی و بشارت است که در همان زمان پیامبر اسلام رخ داده است. بنابه متن آیه، زیانهای اهل کتاب جزیى و زودگذر است و پیروزی نهایی در جنگها با مسلمانان خواهد بود که به نقل گزارشهای تاریخی، این دو بشارت در مورد شکست یهودیان منطقه حجاز در برابر اسلام در زمان پیامبر محقق شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره آلعمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کردهاند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع میشود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۳۲۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۵۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۳: ۵۰-۵۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آلعمران»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.