آیه ۶ سوره انفطار
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انفطار | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره انفطار ششمین آیه از هشتاد و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، قرآن برای بیدار کردن انسان از خواب غفلت با یک پرسش توبیخی و همراه با لطف و محبت خطاب به او می‌گوید: «ای انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته؟»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای انسان! چه چیزی تو را (نسبت) به پروردگار بزرگوارت فریفت؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هان ای انسان چه چیزی تو را در حق پروردگار بخشنده‌ات غره کرد؟»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آیه موردبحث، قرآن برای بیدار کردن انسان از خواب غفلت با یک پرسش توبیخی و همراه با لطف و محبت خطاب به او می‌گوید: «ای انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته؟» به گزارش او، در حدیثی از پیامبر اسلام آمده است که هنگام خواندن این آیه می‌گفت: «غرّه جهله؛ جهل و نادانیش او را مغرور و غافل ساخته است!» لذا هدف آیه این است که با تکیه بر مسئله ربوبیت و کرم خداوند می‌خواهد غرور و غفلت و جهل انسان را در هم بشکند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انفطار، هشتاد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نازعات و پیش از سوره انشقاق نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۷۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۱۷–۲۲۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انفطار»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
