آیه ۲۴ سوره حشر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حشر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۴ | ||||
| شماره آیه | ۲۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۴ سوره حشر بیست و چهارمین آیه از پنجاه و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره و در تکمیل آیات قبل، به شش صفت دیگر «الله» اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اوست خداوند، آفریدگار نو آفرینِ صورتگر نامهای نیک از آن اوست، آنچه در آسمانها و زمین است او را به پاکی یاد می‌کند، و او پیروزمند فرزانه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اوست خداوند آفریدگار پدیدآور صورتگر، او راست نامهای نیک، آنچه در آسمانها و زمین است او را تسبیح می‌گوید، و اوست پیروزمند فرزانه»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن برای تأکید مسئله توحید و تکمیل مباحث قبلی، «الله» را با شش وصف دیگر توصیف می‌کند. ۱) «الخالق» به معنای آفریننده ۲) «البارئ» یعنی خدایی که بدون شبیهی از قبل و بدون کم و کاست می‌آفریند. ۳) «المصوّر» او آفریدگاری است که به هر موجودی شکلی خاص می‌بخشد. ۴) «یسبح له ما فی السماوات و الارض» به این معنا که تمام موجودات او را تسبیح می‌کنند و او را منزه از هر عیب و نقص می‌شمارند. ۵) «العزیز» یعنی مقتدر و شکست‌ناپذیر ۶) «الحکیم» او دانایی است که بر اساس حکمت و علم، همه امور را تدبیر و اداره می‌کند. در آیه به تعبیر« اسماءالحسنی» نیز اشاره شده و «الله» را دارای «نامهای نیکو» خوانده و نام‌ها و صفات او را همچون ذات او، بی‌نهایت و بی‌پایان دانسته است. به گزارش مکارم، در سه آیه پایانی سوره حشر، هفده صفت از اوصاف «الله» بیان شده و موضوع اصلی آنها تأکید بر مسئله توحید است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بینه و پیش از سوره نور نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره حشر، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۵۱۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۵۵۵-۵۵۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حشر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۷۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
