آیه ۲۴ سوره حشر

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۳ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۴ سوره حشر
مشخصات قرآنی
نام سورهحشر
تعداد آیات سوره۲۴
شماره آیه۲۴
شماره جزء۲۸
شماره حزب۱۱۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۴ سوره حشر بیست و چهارمین آیه از پنجاه و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره و در تکمیل آیات قبل، به شش صفت دیگر «الله» اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ آیهٔ ۲۴ از سورهٔ ۵۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«اوست خداوند، آفریدگار نو آفرینِ صورتگر نام‌های نیک از آن اوست، آنچه در آسمان‌ها و زمین است او را به پاکی یاد می‌کند، و او پیروزمند فرزانه است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«اوست خداوند آفریدگار پدیدآور صورتگر، او راست نامهای نیک، آنچه در آسمانها و زمین است او را تسبیح می‌گوید، و اوست پیروزمند فرزانه‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن برای تأکید مسئله توحید و تکمیل مباحث قبلی، «الله» را با شش وصف دیگر توصیف می‌کند. ۱) «الخالق» به معنای آفریننده ۲) «البارئ» یعنی خدایی که بدون شبیهی از قبل و بدون کم و کاست می‌آفریند. ۳) «المصوّر» او آفریدگاری است که به هر موجودی شکلی خاص می‌بخشد. ۴) «یسبح له ما فی السماوات و الارض» به این معنا که تمام موجودات او را تسبیح می‌کنند و او را منزه از هر عیب و نقص می‌شمارند. ۵) «العزیز» یعنی مقتدر و شکست‌ناپذیر ۶) «الحکیم» او دانایی است که بر اساس حکمت و علم، همه امور را تدبیر و اداره می‌کند. در آیه به تعبیر«  اسماءالحسنی» نیز اشاره شده و «الله» را دارای «نام‌های نیکو» خوانده و نام‌ها و صفات او را همچون ذات او، بی‌نهایت و بی‌پایان دانسته است. به گزارش مکارم، در سه آیه پایانی سوره حشر، هفده صفت از اوصاف «الله» بیان شده و موضوع اصلی آنها تأکید بر مسئله توحید است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بینه و پیش از سوره نور نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره حشر، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.