آیه ۱۲ سوره بقره
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۱ | ||||
| شماره حزب | ۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره بقره، دوازدهمین آیه از دومین سوره قرآن است۔ این آیه را مدنی دانسته‌اند۔ این آیه در ضمن آیه قبل که منافقین را تشریح می‌کرد؛ آنان را مفسدینی می‌داند که از مفسد بودن خودشان آگاهی ندارند و به غلط، خود را مصلح می‌دانند۔
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِنْ لَا يَشْعُرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«هر آینه آنان فساد کنندگانند ولی نمی‌فهمند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بدانید که ایشان اهل فسادند، ولی خود نمی‌دانند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن، در ادامه آیه قبل که منافقین را مفسدین به ادعا مصلح گزارش کرد، در این آیه آنان را مفسدینی می‌داند که حتی خودشان از مفسد بودنشان آگاهی ندارند۔[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود۔ این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگترین سوره قرآن است۔ این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود۔ بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد۔ این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است۔ در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است۔ تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است۔ وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است۔[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲: ۳۰۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۹۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
