آیه ۶۲ سوره مؤمنون
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | مؤمنون | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
شماره آیه | ۶۲ | ||||
شماره جزء | ۱۸ | ||||
شماره حزب | ۶۹ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۲ سوره مؤمنون شصت و دومین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه بر این نکته تأکید میشود: «خداوند از هر کس به اندازه تواناییش تکلیف خواسته است و سرانجام در روز قیامت به اعمال انسانها رسیدگی میشود.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۖ وَلَدَيْنَا كِتَابٌ يَنْطِقُ بِالْحَقِّ ۚ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هيچكس را مگر به اندازة توانش تكليف نمیكنيم و نزد ما كتابي است كه به حق سخن میگويد، و هيچ ظلم و ستمي بديشان نمیشود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و ما هیچ کس را جز به اندازه توانش تکلیف نمیکنیم، و نزد ما کتابی است که به حق سخن میگوید، و به ایشان ستم نرود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه با آوردن تعبیر «لانکلف نفسا الا وسعها» نشان داده شده است که وظایف و احکام الهی در حد توانایی انسانهاست و با عبارت «و لدينا كتاب ينطق بالحق و هم لا يظلمون» اشاره به نامههای اعمال و پروندههایی است که در آنها کارهای انسان ثبت شده و همه آن را بازگو میکند به گونهای که جای هیچ انکاری باقی نمیگذارد. همچنین جمله «لایظلمون» اشاره به این مطلب است که با ثبت دقیق اعمال جایی برای ظلم و ستم نیست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۸۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۴۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۶۷-۲۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.