آیه ۴۸ سوره آل‌عمران
آیه ۴۸ سوره آل‌عمران چهل و هشتمین آیه از سومین سوره قرآن است. از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید و نسخی برای آن گزارش نشده است.
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۴۸ | ||||
| شماره جزء | ۳ | ||||
| شماره حزب | ۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
یکی دیگر از صفات عیسی مسیح در این آیه آمده و او به عنوان رسول و پیامبری از جانب خدا معرفی شده است که به دانش کتاب‌های «تورات» و «انجیل» آگاهی دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و كتاب و حكمت و تورات و انجیل را به او می‌آموزد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به او کتاب و حکمت و تورات و انجیل می‌آموزد»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آیات پیشین برای عیسی مسیح صفات چهارگانهای آورده شده است: آبرومند در دو دنیا، یکی از مقربین و از صالحان بودن، سخن گفتن در گهواره. در این آیه او را به عنوان یکی از رسولان معرفی می‌کند که دانش کتاب‌های آسمانی «تورات» و «انجیل» به او اعطا شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۲۲۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۲۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲: ۵۵۳–۵۵۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
