آیه ۸۲ سوره آل‌عمران
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۸۲ | ||||
| شماره جزء | ۳ | ||||
| شماره حزب | ۱۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۲ سوره آل‌عمران هشتاد و دومین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث پیمان شکنان را توبیخ و سرزنش کرده و به آنها با عنوان فاسقان یاد کرده است. این آیه از لحاظ ترکیب نحوی نیز در بین مفسران مورد بحث‌های بسیاری واقع شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَمَنْ تَوَلَّىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس هرکس بعد از آن روی برتابد، پس ایشان فاسقانند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس هر کس که بعد از آن رویگردان شد، [بدانید که] ایشان از نافرمانانند»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، آیه مورد بحث پیمان شکنان را توبیخ و سرزنش کرده و به آنها با عنوان فاسقان یاد کرده است. این آیه و آیه قبلی به یک اصل کلی اشاره دارند و آن اینکه این پیمان‌ها در رابطه با تمام پیامبران و پیروانشان بوده و به عقیده وی، این مطلب بر اساس روایاتی که موجود هست؛ در مورد جانشینان آنها نیز صادق می‌باشد. آیه مذکور از لحاظ ترکیب نحوی نیز در بین مفسران مورد بحث‌های بسیاری واقع شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۲۷۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۵۱۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲: ۶۳۹–۶۴۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
