مسابقه سال اسلامیکال
همزمان با آغاز ماه رمضان، مسابقه سال اسلامیکال با هدف معرفی اسلامیکال و توسعه مقالات در زمینه اسلامی آغاز شده‌است. علاقه‌مندان به شرکت در این مسابقه می‌توانند تا پایان ماه رمضان ۱۴۴۶ قمری برای آن نام‌نویسی کنند. فهرستی از مقالات پیشنهادی جهت ایجاد در اینجا وجود دارد
بدون تصویر

آیه ۲۶ سوره نجم

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۶ سوره نجم
مشخصات قرآنی
نام سورهنجم
تعداد آیات سوره۶۲
شماره آیه۲۶
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۶
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۶ سوره نجم بیست و ششمین آیه از پنجاه و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به شفاعت فرشتگان است که براساس متن آیه، آنها بدون اذن و اجازه خداوند نمی‌توانند شفاعت کنند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ آیهٔ ۲۶ از سورهٔ ۵۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و چه بسیار فرشتگانی در آسمانها هستند که شفاعتشان سودی نمی‌بخشد مگر بعد از آنکه خداوند برای هرکس که بخواهد و بپسندد اجازه دهد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و چه بسیار فرشته در آسمانهاست که شفاعت آنان سودی ندارد، مگر پس از آنکه خداوند برای کسی که بخواهد و بپسندد، اجازه دهد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه به نفی شفاعت بتها اشاره دارد و به مشرکان و بت پرستان می‌گوید: «فرشتگان باعظمت و مقرب درگاه الهی بدون اذن پروردگارشان اجازه شفاعت ندارند؛ پس شما با چه دلیلی می‌گویید ما این بتها را می‌پرستیم تا شفیعان ما در نزد خداوند باشند؟!» در ادامه آیه به شرایط شفاعت نیز اشاره شده که خداوند تنها کسانی را که بخواهد و بپسندد؛ به آنها اذن شفاعت کردن را عطا می‌کند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نجم، پنجاه و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.