آیه ۶۸ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶۸ سوره مؤمنون''' شصت و هشتمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۶۸ سوره مؤمنون''' شصت و هشتمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، عدم تدبر در آیات الهی و عدم توجه به حقایق عالم هستی مانند [[توحید]]، [[معاد]] و دعوت به نیکیها و خوبی‌ها به عنوان دو عامل از عوامل بدبختی و عاقبت شوم [[کافران]] بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در ادامه آیات گذشته که به اعراض و استکبار کفار در برابر [[محمد|پیامبر اسلام]] اشاره شده بود؛ دو عامل دیگر از عوامل بدفرجامی آنان برشمرده شده است. عدم تدبر و تفکر در آیات الهی اولین عاملی است که اگر آنها به این مسئله اهمیت می‌دادند؛ هدایت می‌شدند. عامل دیگر این است که قرآن به این افراد می‌گوید: «آیا این مطالب همان مطالبی نیست که برای نیاکان‌تان نیز آمده بود؟ (یعنی این مسائل جدید نیستند.) پیامبر اسلام مسائلی همچون توحید، معاد و دعوت به نیکیها را برای مردم بیان می‌کرد که از این نظر اصول، اساس و محتوای دعوت همه [[پیامبران]] نیز به‌شمار می‌آیند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۷۴–۲۷۵|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۶۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۸ سوره مؤمنون شصت و هشتمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، عدم تدبر در آیات الهی و عدم توجه به حقایق عالم هستی مانند توحید، معاد و دعوت به نیکیها و خوبی‌ها به عنوان دو عامل از عوامل بدبختی و عاقبت شوم کافران بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ يَأْتِ آبَاءَهُمُ الْأَوَّلِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آيا در اين سخن نيانديشيده‌اند، يا چيزي برايشان آمده كه براي نياكان نخستينشان نيامده است؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا در این سخن اندیشه نمی‌کنند، یا چیزی که به سراغ نیاکانشان نیامده بود، به سراغ آنان آمده است؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در ادامه آیات گذشته که به اعراض و استکبار کفار در برابر پیامبر اسلام اشاره شده بود؛ دو عامل دیگر از عوامل بدفرجامی آنان برشمرده شده است. عدم تدبر و تفکر در آیات الهی اولین عاملی است که اگر آنها به این مسئله اهمیت می‌دادند؛ هدایت می‌شدند. عامل دیگر این است که قرآن به این افراد می‌گوید: «آیا این مطالب همان مطالبی نیست که برای نیاکان‌تان نیز آمده بود؟ (یعنی این مسائل جدید نیستند.) پیامبر اسلام مسائلی همچون توحید، معاد و دعوت به نیکیها را برای مردم بیان می‌کرد که از این نظر اصول، اساس و محتوای دعوت همه پیامبران نیز به‌شمار می‌آیند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۸۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۴۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۷۴–۲۷۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
