آیه ۹ سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹ سوره قیامت''' نهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۹ سوره قیامت''' نهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به جمع شدن ماه و خورشید در یکجا به عنوان یکی دیگر از نشانه‌های برپایی [[قیامت]] اشاره شده است. [[تفسیر قرآن|مفسران]] درباره معنای این آیه نظرات مختلفی دارند؛ از جمله اینکه: منظور از جمع شدن این است که ماه و خورشید در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند یا هر دو با هم از مشرق طلوع و در مغرب غروب می‌کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در دو آیه اخیر به دو نمونه از پدیده‌هایی که در [[آخرالزمان]] و در آستانه قیامت اتفاق می‌افتد؛ اشاره شده که نظیر آنها در برخی از آیات سوره‌های دیگر آمده است. مانند [[آیه ۱ سوره تکویر]] که به تاریک شدن خورشید اشاره دارد. به گزارش مکارم، نتیجه تاریک شدن خورشید، بی‌نور و ظلمانی شدن ماه است؛ چراکه نور ماه از خورشید است و بدین ترتیب در آن زمان کره زمین را تاریکی مطلق فراخواهد گرفت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۸۸|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قیامت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره قیامت نهمین آیه از هفتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به جمع شدن ماه و خورشید در یکجا به عنوان یکی دیگر از نشانه‌های برپایی قیامت اشاره شده است. مفسران درباره معنای این آیه نظرات مختلفی دارند؛ از جمله اینکه: منظور از جمع شدن این است که ماه و خورشید در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند یا هر دو با هم از مشرق طلوع و در مغرب غروب می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و خورشید و ماه به هم آورده می‌شوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و خورشید و ماه فرا یکدیگر آورده شوند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در دو آیه اخیر به دو نمونه از پدیده‌هایی که در آخرالزمان و در آستانه قیامت اتفاق می‌افتد؛ اشاره شده که نظیر آنها در برخی از آیات سوره‌های دیگر آمده است. مانند آیه ۱ سوره تکویر که به تاریک شدن خورشید اشاره دارد. به گزارش مکارم، نتیجه تاریک شدن خورشید، بی‌نور و ظلمانی شدن ماه است؛ چراکه نور ماه از خورشید است و بدین ترتیب در آن زمان کره زمین را تاریکی مطلق فراخواهد گرفت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قیامه، هفتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قارعه و پیش از سوره همزه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره قیامه، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۲۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۶۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۲۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قیامه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
