آیه ۲۱ سوره انسان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۲۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۱ سوره انسان بیست و یکمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. یکی دیگر از پاداش‌های ابرار در قیامت، لباس‌هایی از حریر نازک و ابریشمی ضخیم سبز و دست‌بندهایی از نقره است که در برابر کارهای نیک و عبادات آنان به ایشان داده می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بر تن ایشان لباس‌های ابریشم نازک و ابریشم ضخیم است و با بندهایی از نقره آراسته شده‌اند، پروردگارشان شرابی پاکیزه بدیشان می‌نوشاند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بر بالای آنان جامه‌هایی از ابریشم نازک سبز و ابریشم ستبر است، و به دستبندهای سیمین آراسته‌اند، و پروردگارشان به آنان شرابی پاکیزه نوشاند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات قبل، در این آیه به وسایل تزئینی بهشتیان اشاره شده است. از جمله این وسایل، لباس‌های زیبا و فاخری است که ابرار به تن دارند و بر دستان‌شان دست‌بندهایی از جنس نقره قرار دارد که همچون بلور می‌درخشند. به گزارش مکارم، در لغت «سندس» به معنی پارچه ابریشمی نازک و «استبرق» به معنی پارچه ابریشمین ضخیم است که لباس‌های بهشتیان ترکیبی از این پارچه‌ها هستند و به جهت نشاط‌آفرین بودن رنگ سبز، این جامه‌ها به این رنگ درآمده‌اند. مکارم در پاسخ به این پرسش که چرا ابرار دست‌بندهایی از نقره بر دست دارند؟ آن را تکریم و تعظیم بهشتیان دانسته است. در پایان آیه نیز بر این نکته تأکید شده است که ابرار از شراب طهور بهشتی می‌نوشند؛ درحالیکه ساقی آنها خداوند است و این نشانه و حد اعلای ربوبیت پروردگار و درجه بالای تکامل این گروه خاص از بندگان اوست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۵۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۷۰–۳۷۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
