آیه ۹ سوره انسان
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | انسان | ||||
تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
شماره آیه | ۹ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره انسان نهمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. قرآن در این آیه، به اخلاص به عنوان چهارمین عمل ابرار اشاره دارد و آن را منحصر در مسئله اطعام نمیداند. آیه مذکور، به جهت معنا و مفهوم، شبیه به آیات ۲۷۲ سوره بقره و ۲۸ سوره کهف است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ما شما را تنها به خاطر خدا خوراک میدهیم و از شما پاداش و سپاسگزاری نمیخواهیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[و در دل گویند] ما فقط برای خشنودی خداوند شما را اطعام میکنیم، از شما نه پاداشی میخواهیم، و نه سپاسی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن با اشاره به اخلاصی که ابرار و نیکوکاران در هنگام عملشان دارند؛ آن را تنها منحصر در اطعام کردن ندانسته است. به عقیده او، در اسلام ارزش هر عمل و کاری بسته به نیت آن است و هر کاری که به انگیزههای غیر الهی، ریاکارانه، از روی هوای نفس، تشکر مردم یا پاداش مادی صورت بگیرد؛ هیچگونه ارزش معنوی و الهی نخواهد داشت. بنابه نظر مکارم، منظور از تعبیر «وجه الله» نیز در آیه، ذات خداوند است. چرا که خداوند دارای صورت مادی و جسمانی نیست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۵۴–۳۵۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.