آیه ۱۱ سوره مؤمنون
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره مؤمنون یازدهمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه فردوس و بهشت به عنوان ارث مؤمنان نام برده شده است که در آن جاودانه خواهند ماند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«كسانی‌كه بهشت برين را به دست می‌آورند، و آنان در آن جاودانه‌اند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که فردوس را به ارث می‌برند و در آن جاودانه‌اند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه مؤمنان را وارث بهشت و فردوس دانسته و آن را جایگاه ابدی آنان خوانده است. به گفته مکارم، فردوس در اصل به نقل بعضی لغت‌شناسان کلمه‌ای رومی، از نظر برخی واژهٔ عربی است و بعضی نیز آن را لغتی فارسی می‌دانند که معنای آن باغ یا باغ مخصوصی است که در آن تمام نعمات الهی جمع است؛ لذا آن را «بهشت برین» نامیده‌اند. به گزارش او، تعبیر به «ارث بردن» ممکن است اشاره به این مطلب باشد که مؤمنان بدون زحمت به آن می‌رسند؛ چنانچه ارث اینگونه است. البته درست است که رسیدن به بهشت به زحمات بسیار و خودسازی نیاز دارد؛ اما این پاداش بزرگ در برابر این اعمال ناچیز به قدری زیاد است که گویی انسان بی‌زحمت به آن رسیده است. همچنین ممکن است عبارت «ارث بردن» اشاره به سرانجام کار مؤمنان باشد. به باور مکارم، نکته دیگر آیه این است که این مرحله عالی بهشت، مختص مومنانی است که دارای همان صفاتی هستند که در آیات ۱ تا ۹ به آنها اشاره شد و سایر بهشتیان در درجات و مراحل پایین‌تر قرار دارند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۰۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
