آیه ۵۴ سوره مؤمنون
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۵۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۴ سوره مؤمنون پنجاه و چهارمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به پیامبر اسلام گفته می‌شود: «بگذار مخالفان امر الهی، در غفلت و جهل خود باقی بمانند تا اینکه زمان مرگشان فرا برسد.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّىٰ حِينٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس بگذارتا مدت زماني در غرقاب (جهالت و گمراهي) خود بسر ببرند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس ایشان را یک چند در غفلتشان واگذار»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به پیامبر اسلام فرمان می‌دهد: «کسانی را که به فرمان‌های خداوند توجهی نمی‌کنند؛ به حال خود واگذار تا اینکه زمان مرگشان فرا رسد.» به گزارش مکارم، «حین» در اینجا ممکن است اشاره به زمان مرگ یا زمان نزول عذاب یا هر دو باشد. او در ادامه می‌نویسد: واژه «غمرة» در اصل از (غمر) و به معنای از بین بردن اثر چیزی است که در این آیه منظور از آن غفلت، سرگردانی، جهل و گمراهی است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۸۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۶۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
