آیه ۲۶ سوره قلم
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | قلم | ||||
تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
شماره آیه | ۲۶ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره قلم بیست و ششمین آیه از شصت و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین میگوید: «هنگامیکه صاحبان باغ، اوضاع بههم ریخته باغ را دیدند، با تعجب گفتند: ما راه را گم کردهایم؛ این باغ ما نیست.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، «ضالون» ممکن است اشاره به گم کردن راه باغ باشد یا به نظر برخی مفسران، اشاره به گم کردن راه حق باشد؛ اما به عقیده او معنای اول مناسبتر است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامیکه باغ را دیدند، گفتند: ما راه را گم کردهایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون آن [باغ سیاهسوخته] را دیدند [جا خوردند و] گفتند ما گم گشتهایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین میگوید: «هنگامیکه صاحبان باغ، اوضاع بههم ریخته باغ را دیدند، با تعجب گفتند: ما راه را گم کردهایم؛ این باغ ما نیست.» به گزارش مکارم، «ضالون» ممکن است اشاره به گم کردن راه باغ باشد یا به نظر برخی مفسران، اشاره به گم کردن راه حق باشد؛ اما به عقیده او معنای اول مناسبتر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره قلم، شصت و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دومی سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره علق و پیش از سوره مزمل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، بیست آیه (آیات ۱۷ تا ۳۳ و ۴۸ تا ۵۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره قلم، دو آیه (آیات ۴۴ و ۴۵) منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۰۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۱۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قلم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۲۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.