آیه ۲۹ سوره قلم: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۹ سوره قلم''' بیست و نهمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۹ سوره قلم''' بیست و نهمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «[آنها] گفتند منزه است پروردگار ما، مسلماً ما ستمکار بودیم. [که هم بر خود و هم بر دیگران ستم کردیم.]» به گزارش مکارم مفسر شیعی، آنها با سخن آن فرد عاقل بیدار شدند و اعتراف به [[گناه]] کردند. به گزارش او، در آیات دیگری از قرآن همچون [[آیه ۸۷ سوره انبیاء]] به تسبیح قبل از اقرار به [[ظلم]] و گناه اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «[آنها] گفتند منزه است پروردگار ما، مسلماً ما ستمکار بودیم. [هم بر خود و هم بر دیگران ستم کردیم.]» به گزارش مکارم، آنها با سخن آن فرد عاقل بیدار شدند و اعتراف به گناه کردند. به عقیده او تسبیح آنان قبل از اعتراف به گناه به این معناست که خداوند را در مورد بلایی که بر باغ وارد شده بود؛ منزه شمردند و در واقع منظورشان این بود که خدایا این ما بودیم که بر خود و دیگران ستم کردیم و کار تو از روی [[عدالت]] بود. به گزارش مکارم، در آیات دیگری از قرآن همچون آیه ۸۷ سوره انبیاء به تسبیح قبل از اقرار به ظلم و گناه اشاره شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۰۰–۴۰۱|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۰۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قلم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۹ سوره قلم بیست و نهمین آیه از شصت و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «[آنها] گفتند منزه است پروردگار ما، مسلماً ما ستمکار بودیم. [که هم بر خود و هم بر دیگران ستم کردیم.]» به گزارش مکارم مفسر شیعی، آنها با سخن آن فرد عاقل بیدار شدند و اعتراف به گناه کردند. به گزارش او، در آیات دیگری از قرآن همچون آیه ۸۷ سوره انبیاء به تسبیح قبل از اقرار به ظلم و گناه اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گفتند: پروردگارمان پاک و منزّه است، ما ستمکار بوده‌ایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفتند پاک است پروردگارمان، ما خود ستمکار بودیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: قرآن در ادامه داستان «اصحاب الجنة» در این آیه چنین می‌گوید: «[آنها] گفتند منزه است پروردگار ما، مسلماً ما ستمکار بودیم. [هم بر خود و هم بر دیگران ستم کردیم.]» به گزارش مکارم، آنها با سخن آن فرد عاقل بیدار شدند و اعتراف به گناه کردند. به عقیده او تسبیح آنان قبل از اعتراف به گناه به این معناست که خداوند را در مورد بلایی که بر باغ وارد شده بود؛ منزه شمردند و در واقع منظورشان این بود که خدایا این ما بودیم که بر خود و دیگران ستم کردیم و کار تو از روی عدالت بود. به گزارش مکارم، در آیات دیگری از قرآن همچون آیه ۸۷ سوره انبیاء به تسبیح قبل از اقرار به ظلم و گناه اشاره شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قلم، شصت و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دومی سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره علق و پیش از سوره مزمل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، بیست آیه (آیات ۱۷ تا ۳۳ و ۴۸ تا ۵۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قلم، دو آیه (آیات ۴۴ و ۴۵) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۰۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۱۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۰۰–۴۰۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قلم»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۲۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
