آیه ۷ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره انسان''' هفتمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به وفای به [[نذر]] و خوف و ترس از روز [[قیامت]]، به عنوان دو عملی که [[ابرار]] در دنیا انجام داده‌اند و به خاطر آنها استحقاق برخورداری از مواهب [[بهشت|بهشتی]] پیدا کرده‌اند؛ اشاره شده است. | '''آیه ۷ سوره انسان''' هفتمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به وفای به [[نذر]] و خوف و ترس از روز [[قیامت]]، به عنوان دو عملی که [[ابرار]] در دنیا انجام داده‌اند و به خاطر آنها استحقاق برخورداری از مواهب [[بهشت|بهشتی]] پیدا کرده‌اند؛ اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] با توجه به [[شأن نزول]] این | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] با توجه به [[شأن نزول]] این [[آیه اطعام|آیات]]، به ذکر اعمالی که ابرار در دنیا انجام می‌دادند؛ پرداخته است. به گزارش او، وفای به نذر و خوف از روز قیامت که به شکل فعل مضارع در آیه مشخص شده، نشانگر این مطلب است که این اعمال از برنامه‌های همیشگی و مستمر ابرار بوده است. «مستطیر» در لغت به معنای گسترده و پراکنده است و در اینجا به [[عذاب]]<nowiki/>های گوناگون و فراگیر روز حساب اشاره دارد. به عقیده مکارم، ترس ابرار از شر روز قیامت، به [[ایمان]] آنها به مسئله [[معاد]] و احساس مسئولیت‌شان در برابر دستورهای [[الله|الهی]] است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۱–۳۵۲|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره انسان هفتمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به وفای به نذر و خوف و ترس از روز قیامت، به عنوان دو عملی که ابرار در دنیا انجام داده‌اند و به خاطر آنها استحقاق برخورداری از مواهب بهشتی پیدا کرده‌اند؛ اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به نذر خود وفا می‌کنند و از روزی می‌ترسند که شر و بلای آن گسترده و فراگیر است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنان به نذر خود وفا می‌کنند و از روزی که شرش دامن‌گستر است، بیم دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن با توجه به شأن نزول این آیات، به ذکر اعمالی که ابرار در دنیا انجام می‌دادند؛ پرداخته است. به گزارش او، وفای به نذر و خوف از روز قیامت که به شکل فعل مضارع در آیه مشخص شده، نشانگر این مطلب است که این اعمال از برنامه‌های همیشگی و مستمر ابرار بوده است. «مستطیر» در لغت به معنای گسترده و پراکنده است و در اینجا به عذابهای گوناگون و فراگیر روز حساب اشاره دارد. به عقیده مکارم، ترس ابرار از شر روز قیامت، به ایمان آنها به مسئله معاد و احساس مسئولیت‌شان در برابر دستورهای الهی است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۴۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۵۱–۳۵۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
