بدون تصویر

آیه ۱۱ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد مقاله آیات)
 
(ابرابزار)
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


لید (چکیده)
'''آیه ۱۱ سوره مؤمنون''' یازدهمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه فردوس و [[بهشت]] به عنوان [[ارث]] [[مؤمنان]] نام برده شده است که در آن جاودانه خواهند ماند.


== متن ==
== متن ==
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۱|ج=۱}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱|ج=۱}}</ref>
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۲۵۸|ج=۲۳}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۲|ج=۱۵}}</ref>


<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>


== ترجمه ==
== ترجمه ==
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۱}}</ref>
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۳۴۲}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>


[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۱}}</ref>
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۳۴۲}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه مؤمنان را وارث بهشت و فردوس دانسته و آن را جایگاه ابدی آنان خوانده است. به گفته مکارم، [[فردوس]] در اصل به نقل بعضی لغت‌شناسان کلمه‌ای [[زبان رومی|رومی]]، از نظر برخی واژهٔ [[عربی]] است و بعضی نیز آن را لغتی [[زبان فارسی|فارسی]] می‌دانند که معنای آن باغ یا باغ مخصوصی است که در آن تمام [[نعمات]] الهی جمع است؛ لذا آن را «بهشت برین» نامیده‌اند. به گزارش او، تعبیر به «ارث بردن» ممکن است اشاره به این مطلب باشد که مؤمنان بدون زحمت به آن می‌رسند؛ چنانچه ارث اینگونه است. البته درست است که رسیدن به بهشت به زحمات بسیار و [[خودسازی]] نیاز دارد؛ اما این پاداش بزرگ در برابر این اعمال ناچیز به قدری زیاد است که گویی انسان بی‌زحمت به آن رسیده است. همچنین ممکن است عبارت «ارث بردن» اشاره به سرانجام کار مؤمنان باشد. به باور مکارم، نکته دیگر آیه این است که این مرحله عالی بهشت، مختص مومنانی است که دارای همان صفاتی هستند که در آیات ۱ تا ۹ به آنها اشاره شد و سایر بهشتیان در درجات و مراحل پایین‌تر قرار دارند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۲|ج=۱۴}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
محل قرار گرفتن بسته محتوایی
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره مومنون]]، بیست و سومین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره انبیاء]] و پیش از [[سوره سجده]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کرده‌اند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۳۱۰۲|ف=سوره مومنون}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۱

آیه ۱۱ سوره مؤمنون
مشخصات قرآنی
نام سورهمؤمنون
تعداد آیات سوره۱۱۸
شماره آیه۱۱
شماره جزء۱۸
شماره حزب۶۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۱ سوره مؤمنون یازدهمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه فردوس و بهشت به عنوان ارث مؤمنان نام برده شده است که در آن جاودانه خواهند ماند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ آیهٔ ۱۱ از سورهٔ ۲۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«كسانی‌كه بهشت برين را به دست می‌آورند، و آنان در آن جاودانه‌اند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«که فردوس را به ارث می‌برند و در آن جاودانه‌اند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه مؤمنان را وارث بهشت و فردوس دانسته و آن را جایگاه ابدی آنان خوانده است. به گفته مکارم، فردوس در اصل به نقل بعضی لغت‌شناسان کلمه‌ای رومی، از نظر برخی واژهٔ عربی است و بعضی نیز آن را لغتی فارسی می‌دانند که معنای آن باغ یا باغ مخصوصی است که در آن تمام نعمات الهی جمع است؛ لذا آن را «بهشت برین» نامیده‌اند. به گزارش او، تعبیر به «ارث بردن» ممکن است اشاره به این مطلب باشد که مؤمنان بدون زحمت به آن می‌رسند؛ چنانچه ارث اینگونه است. البته درست است که رسیدن به بهشت به زحمات بسیار و خودسازی نیاز دارد؛ اما این پاداش بزرگ در برابر این اعمال ناچیز به قدری زیاد است که گویی انسان بی‌زحمت به آن رسیده است. همچنین ممکن است عبارت «ارث بردن» اشاره به سرانجام کار مؤمنان باشد. به باور مکارم، نکته دیگر آیه این است که این مرحله عالی بهشت، مختص مومنانی است که دارای همان صفاتی هستند که در آیات ۱ تا ۹ به آنها اشاره شد و سایر بهشتیان در درجات و مراحل پایین‌تر قرار دارند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.