آیه ۴۴ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۴ سوره مؤمنون''' چهل و چهارمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه به قطع نشدن [[هدایت]] از سوی [[خداوند]] اشاره شده است که بنابه متن آیه، او برای هدایت مردم، پیوسته و پیاپی رسولانش را می‌فرستاد؛ اما مردم همچنان بر [[کفر]] خود اصرار می‌ورزیدند و پیامبران‌شان را تکذیب می‌کردند. خداوند نیز پس از اتمام حجت، آنها را نابود و هلاک می‌گرداند؛ به‌گونه‌ای که تنها گفتگو و نامی از آنها در میان مردم باقی می‌ماند. | '''آیه ۴۴ سوره مؤمنون''' چهل و چهارمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه به قطع نشدن [[هدایت]] از سوی [[خداوند]] اشاره شده است که بنابه متن آیه، او برای هدایت مردم، پیوسته و پیاپی رسولانش را می‌فرستاد؛ اما مردم همچنان بر [[کفر]] خود اصرار می‌ورزیدند و پیامبران‌شان را تکذیب می‌کردند. خداوند نیز پس از اتمام حجت، آنها را نابود و هلاک می‌گرداند؛ به‌گونه‌ای که تنها گفتگو و نامی از آنها در میان مردم باقی می‌ماند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: خداوند برای هدایت مردم، پیوسته پیامبرانش را به سوی آنها می‌فرستاد و آنها مردم را دعوت می‌کردند. اما مردم در مقابل، ایشان را تکذیب کرده و [[ایمان]] نمی‌آوردند. خداوند نیز پس از اتمام حجت با آنها، آن اقوام سرکش و ظالم را با نزول [[عذاب|عذابی]] از بین می‌برد؛ به شکلی که تنها از آنان نامی باقی می‌ماند. به گزارش مکارم، در پایان آیه، با لحن نفرینانه‌ای چنین بیان می‌شود: «[[رحمت]] خداوند از قومی که ایمان نمی‌آورند؛ دور باد!»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: خداوند برای هدایت مردم، پیوسته پیامبرانش را به سوی آنها می‌فرستاد و آنها مردم را دعوت می‌کردند. اما مردم در مقابل، ایشان را تکذیب کرده و [[ایمان]] نمی‌آوردند. خداوند نیز پس از اتمام حجت با آنها، آن اقوام سرکش و ظالم را با نزول [[عذاب|عذابی]] از بین می‌برد؛ به شکلی که تنها از آنان نامی باقی می‌ماند. به گزارش مکارم، در پایان آیه، با لحن نفرینانه‌ای چنین بیان می‌شود: «[[رحمت]] خداوند از قومی که ایمان نمی‌آورند؛ دور باد!»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۴۵–۲۴۶|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۴۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۴ سوره مؤمنون چهل و چهارمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه به قطع نشدن هدایت از سوی خداوند اشاره شده است که بنابه متن آیه، او برای هدایت مردم، پیوسته و پیاپی رسولانش را می‌فرستاد؛ اما مردم همچنان بر کفر خود اصرار می‌ورزیدند و پیامبران‌شان را تکذیب می‌کردند. خداوند نیز پس از اتمام حجت، آنها را نابود و هلاک می‌گرداند؛ به‌گونه‌ای که تنها گفتگو و نامی از آنها در میان مردم باقی می‌ماند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا كَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سپس پيامبراني خود را يكي پس از ديگري روانه كرديم، هر گاه پيامبري به نزد امتش می‌آمد، او را تكذيب می‌كردند، ما هم (ملتهاي سركش را نابود و) يكي را پس از ديگري روانة (ديار نيستي) كرديم، و آنان را افسانه ساختيم آري! نفرين بر گروهي كه ايمان نمی‌آورند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس پیامبرانمان را پیاپی فرستادیم، هربار که پیامبری به سراغ امتش می‌آمد او را دروغگو می‌انگاشتند، آنگاه آنان را به دنبال همدیگر آوردیم [و از میان بردیم] و افسانه‌شان گرداندیم، آری وای بر قوم بی‌ایمان»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: خداوند برای هدایت مردم، پیوسته پیامبرانش را به سوی آنها می‌فرستاد و آنها مردم را دعوت می‌کردند. اما مردم در مقابل، ایشان را تکذیب کرده و ایمان نمی‌آوردند. خداوند نیز پس از اتمام حجت با آنها، آن اقوام سرکش و ظالم را با نزول عذابی از بین می‌برد؛ به شکلی که تنها از آنان نامی باقی می‌ماند. به گزارش مکارم، در پایان آیه، با لحن نفرینانه‌ای چنین بیان می‌شود: «رحمت خداوند از قومی که ایمان نمی‌آورند؛ دور باد!»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۷۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۴۵–۲۴۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
