بدون تصویر

آیه ۳۹ سوره قلم: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۳۹ سوره قلم''' سی‌ و نهمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۳۹ سوره قلم''' سی و نهمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه [[قرآن]] به [[کافران]] می‌گوید: «آیا شما از جانب [[خداوند]] [[عهد]] و پیمانی گرفته‌اید که هر امتیاز و مقامی که می‌خواهید به شما بدهد تا آنجا که مجرمان همردیف [[مؤمنان]] شوند؟» بنابه گزارش مکارم مفسر شیعی، واژه «بالغة» در اینجا به معنای مستمر است و جار و مجرور «الی یوم القیامة» متعلق به آن است.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه قرآن به کافران می‌گوید: «آیا شما از جانب خداوند عهد و پیمانی گرفته‌اید که هر امتیاز و مقامی که می‌خواهید به شما بدهد تا آنجا که مجرمان همردیف مؤمنان شوند؟!» بنابه گزارش مکارم، واژه «بالغة» در اینجا به معنای مستمر است و جار و مجرور «الی یوم القیامة» متعلق به آن است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۰|ج=۲۴}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۰۵

آیه ۳۹ سوره قلم
مشخصات قرآنی
نام سورهقلم
تعداد آیات سوره۵۲
شماره آیه۳۹
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳۹ سوره قلم سی و نهمین آیه از شصت و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه قرآن به کافران می‌گوید: «آیا شما از جانب خداوند عهد و پیمانی گرفته‌اید که هر امتیاز و مقامی که می‌خواهید به شما بدهد تا آنجا که مجرمان همردیف مؤمنان شوند؟» بنابه گزارش مکارم مفسر شیعی، واژه «بالغة» در اینجا به معنای مستمر است و جار و مجرور «الی یوم القیامة» متعلق به آن است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ آیهٔ ۳۹ از سورهٔ ۶۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آیا شما بر (عهدة) ما تا به قیامت عهدهایی استوار دارید؟ که هرچه حکم کنید خواهید داشت؟»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«یا شما را پیمانهایی است با ما که حکم آن تا قیامت باقی باشد که هر چه حکم کنید برای شما باشد؟»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه قرآن به کافران می‌گوید: «آیا شما از جانب خداوند عهد و پیمانی گرفته‌اید که هر امتیاز و مقامی که می‌خواهید به شما بدهد تا آنجا که مجرمان همردیف مؤمنان شوند؟!» بنابه گزارش مکارم، واژه «بالغة» در اینجا به معنای مستمر است و جار و مجرور «الی یوم القیامة» متعلق به آن است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قلم، شصت و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دومی سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره علق و پیش از سوره مزمل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، بیست آیه (آیات ۱۷ تا ۳۳ و ۴۸ تا ۵۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قلم، دو آیه (آیات ۴۴ و ۴۵) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.