آیه ۴ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره انسان''' چهارمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[ | '''آیه ۴ سوره انسان''' چهارمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه [[کافران]] را تهدید کرده و به آنان هشدار می‌دهد که بدانند مجازاتشان به شکل غل و زنجیرها و شعله‌هایی از آتش سوزان، در [[جهان آخرت]] آماده و مهیاست. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سرنوشت کافران در [[قیامت]] اشاره شده و با لحنی تهدیدآمیز و با تعبیر «اعتدنا» بر حتمی بودن مجازاتشان تأکید شده است. «سلاسل» جمع سلسله به معنای زنجیر و «اغلال» جمع غل به معنی حلقه‌ای است که بر گردن یا دست‌ها می‌نهند و آن را با زنجیر می‌بندند. سپس آوردن «سعیر» به معنای شعله‌های سوزان آتش نشان‌دهنده کیفر این گروه است که در این عبارت‌ها، عذاب و اسارت جمع است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۳۸-۳۳۹|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره | به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره انسان]]، هفتاد و ششمین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، نود و هشتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره الرحمن]] و پیش از [[سوره طلاق]] نازل شد. این سوره را [[سوره مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه [[ناسخ و منسوخ|منسوخ]] گزارش کرده‌اند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۷۷۸|ف=سوره انسان}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره انسان چهارمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه کافران را تهدید کرده و به آنان هشدار می‌دهد که بدانند مجازاتشان به شکل غل و زنجیرها و شعله‌هایی از آتش سوزان، در جهان آخرت آماده و مهیاست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«همانا ما برای کافران زنجیره‌ها و طوق‌ها و آتشی افروخته آماده کرده‌ایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده ساخته‌ایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سرنوشت کافران در قیامت اشاره شده و با لحنی تهدیدآمیز و با تعبیر «اعتدنا» بر حتمی بودن مجازاتشان تأکید شده است. «سلاسل» جمع سلسله به معنای زنجیر و «اغلال» جمع غل به معنی حلقه‌ای است که بر گردن یا دست‌ها می‌نهند و آن را با زنجیر می‌بندند. سپس آوردن «سعیر» به معنای شعله‌های سوزان آتش نشان‌دهنده کیفر این گروه است که در این عبارت‌ها، عذاب و اسارت جمع است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۴۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۳۸-۳۳۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
