آیه ۱۴ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۴ سوره انسان''' چهاردهمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۴ سوره انسان''' چهاردهمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. بنابه متن آیه، بهره‌مندی از سایه درختان [[بهشت|بهشتی]] و چیدن میوه‌های آن با راحتی و بدون سختی، [[نعمت]] و پاداش دیگر [[ابرار]] است. به گزارش مکارم، برطبق [[روایات اسلامی]]، نعمت‌های بهشتی قابل مقایسه با مواهب دنیا نیستند و به گفته [[ابن‌عباس]]، تنها مشابهت نام دارند و [[قرآن]] چنین الفاظی را به‌کار برده است تا برای ما شناخته شده باشد؛ در حالیکه حقیقتاً نظام حاکم بر [[جهان آخرت]] با نظام دنیا بسیار متفاوت است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به درختان بهشتی که دارای سایه و میوه هستند؛ به عنوان یکی دیگر از پاداش‌های ابرار اشاره شده است که استفاده از آنها برای بهشتیان به‌راحتی و بدون دردسر و مشقت است. در ادامه مکارم این نکته را یادآور می‌شود که این نعمت‌ها تنها برای اشاره بیان شده‌اند و ما بر اساس آنچه در روایات آمده، نمی‌توانیم حقیقت آنها را درک کنیم. چراکه این نعمات بهشتی چنان هستند که قابل توصیف نیستند و به زبان احادیث، این نعمت‌ها را هیچ چشمی ندیده، هیچ گوشی نشنیده و بر اندیشه و فکر هیچ‌کسی نگذشته است؛ لذا نعمت‌های بهشتی قابل مقایسه با مواهب دنیا نیستند و به گفته ابن‌عباس، فقط با یکدیگر مشابهت در نام دارند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۴–۳۶۵|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره انسان چهاردهمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. بنابه متن آیه، بهره‌مندی از سایه درختان بهشتی و چیدن میوه‌های آن با راحتی و بدون سختی، نعمت و پاداش دیگر ابرار است. به گزارش مکارم، برطبق روایات اسلامی، نعمت‌های بهشتی قابل مقایسه با مواهب دنیا نیستند و به گفته ابن‌عباس، تنها مشابهت نام دارند و قرآن چنین الفاظی را به‌کار برده است تا برای ما شناخته شده باشد؛ در حالیکه حقیقتاً نظام حاکم بر جهان آخرت با نظام دنیا بسیار متفاوت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و سایه‌های (درختان بهشت) به آنها نزدیک است و میوه‌هایش بسیار در دسترس قرار داده شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سایه‌های آن به ایشان نزدیک باشد، و میوه‌های آن در کمال دسترس پذیری باشد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به درختان بهشتی که دارای سایه و میوه هستند؛ به عنوان یکی دیگر از پاداش‌های ابرار اشاره شده است که استفاده از آنها برای بهشتیان به‌راحتی و بدون دردسر و مشقت است. در ادامه مکارم این نکته را یادآور می‌شود که این نعمت‌ها تنها برای اشاره بیان شده‌اند و ما بر اساس آنچه در روایات آمده، نمی‌توانیم حقیقت آنها را درک کنیم. چراکه این نعمات بهشتی چنان هستند که قابل توصیف نیستند و به زبان احادیث، این نعمت‌ها را هیچ چشمی ندیده، هیچ گوشی نشنیده و بر اندیشه و فکر هیچ‌کسی نگذشته است؛ لذا نعمت‌های بهشتی قابل مقایسه با مواهب دنیا نیستند و به گفته ابن‌عباس، فقط با یکدیگر مشابهت در نام دارند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۵۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۶۴–۳۶۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
