آیه ۱۲ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مدنی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲ سوره انسان''' دوازدهمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۲ سوره انسان''' دوازدهمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع این آیه و آیات بعدی سوره، شرح [[نعمت]]<nowiki/>های [[بهشت|بهشتی]] و پاداش‌های [[ابرار]] است که در مجموع پانزده نعمت در این سوره معرفی می‌شوند. اولین نعمت آنان مسکن و لباس‌های بهشتی‌شان است که در برابر [[صبر]] و تحمل آنان در دنیا، به آنها داده می‌شود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به پاداش‌های ابرار اشاره شده و دلیل تعلق گرفتن این نعمت‌ها بدیشان، نیز صبر کردن آنان در مقابل ناملایمات و سختی‌های دنیایی است. بنابه متن آیه، بهشت جایگاه و مسکن ابرار و پوشیدن لباس‌های حریر و فاخر، پاداش آنان در [[جهان آخرت]] خواهد بود. به گزارش مکارم، مسئله بخشیدن پاداش‌های آخرتی از جانب [[خداوند]] به نیکوکاران در برابر صبر و شکیبایی و [[ایثار]]<nowiki/>شان در آیات دیگر [[قرآن]] نیز تصریح شده است؛ از جمله: [[آیه ۲۴ سوره رعد]] و [[آیه ۱۱۱ سوره مومنون]].<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۲|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره انسان دوازدهمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. موضوع این آیه و آیات بعدی سوره، شرح نعمتهای بهشتی و پاداش‌های ابرار است که در مجموع پانزده نعمت در این سوره معرفی می‌شوند. اولین نعمت آنان مسکن و لباس‌های بهشتی‌شان است که در برابر صبر و تحمل آنان در دنیا، به آنها داده می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و در برابر صبری که نموده‌اند باغ و ابریشمی به آنان پاداش داد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به آنان به خاطر شکیبی که ورزیده‌اند بوستانی [بهشتی] و [جامه] ابریشم پاداش دهد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به پاداش‌های ابرار اشاره شده و دلیل تعلق گرفتن این نعمت‌ها بدیشان، نیز صبر کردن آنان در مقابل ناملایمات و سختی‌های دنیایی است. بنابه متن آیه، بهشت جایگاه و مسکن ابرار و پوشیدن لباس‌های حریر و فاخر، پاداش آنان در جهان آخرت خواهد بود. به گزارش مکارم، مسئله بخشیدن پاداش‌های آخرتی از جانب خداوند به نیکوکاران در برابر صبر و شکیبایی و ایثارشان در آیات دیگر قرآن نیز تصریح شده است؛ از جمله: آیه ۲۴ سوره رعد و آیه ۱۱۱ سوره مومنون.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۴۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۶۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
