آیه ۳۱ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۱ سوره انسان''' سی و یکمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، در یک جمله کوتاه به سرنوشت نیکوکاران و بدکاران اشاره شده است که براساس متن آیه [[رحمت]] [[خداوند]] برای نیکوکاران و [[عذاب]] او مختص [[ظالمان]] و [[گناه‌کاران]] است. | '''آیه ۳۱ سوره انسان''' سی و یکمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، در یک جمله کوتاه به سرنوشت نیکوکاران و بدکاران اشاره شده است که براساس متن آیه [[رحمت]] [[خداوند]] برای نیکوکاران و [[عذاب]] او مختص [[ظالمان]] و [[گناه‌کاران]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه، پایان و سرانجام نیکوکاران را رحمت خداوند و عاقبت بدکاران را گرفتار شدن به عذاب [[الله|الهی]] معرفی می‌کند. به گزارش مکارم، نکته قابل توجه این است که در ابتدای آیه رحمت خداوند را برای همه دانسته؛ اما در آیه پایانی عذاب را بر گروه ظالمان متمرکز نموده است و این جمله نشانه آن است که اراده خداوند بر عذاب به دنبال | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه، پایان و سرانجام نیکوکاران را رحمت خداوند و عاقبت بدکاران را گرفتار شدن به عذاب [[الله|الهی]] معرفی می‌کند. به گزارش مکارم، نکته قابل توجه این است که در ابتدای آیه رحمت خداوند را برای همه دانسته؛ اما در آیه پایانی عذاب را بر گروه ظالمان متمرکز نموده است و این جمله نشانه آن است که اراده خداوند بر عذاب به دنبال اراده انسان بر انجام گناه است و به همین قرینه مشیت خدا در رحمت، بر اساس خواست انسان و [[ایمان]] و انجام [[عمل صالح]] و اجرای [[عدل]] توسط اوست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۸۷|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۳۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۱ سوره انسان سی و یکمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، در یک جمله کوتاه به سرنوشت نیکوکاران و بدکاران اشاره شده است که براساس متن آیه رحمت خداوند برای نیکوکاران و عذاب او مختص ظالمان و گناه‌کاران است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خداوند هرکس را بخوهد مشمول رحمت خود می‌گرداند و برای ستمکاران عذاب دردناکی را فراهم ساخته است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هر کس را که خواهد به جوار رحمت خویش در آورد، و برای ستمکاران [مشرک] عذابی دردناک آماده ساخته است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه، پایان و سرانجام نیکوکاران را رحمت خداوند و عاقبت بدکاران را گرفتار شدن به عذاب الهی معرفی می‌کند. به گزارش مکارم، نکته قابل توجه این است که در ابتدای آیه رحمت خداوند را برای همه دانسته؛ اما در آیه پایانی عذاب را بر گروه ظالمان متمرکز نموده است و این جمله نشانه آن است که اراده خداوند بر عذاب به دنبال اراده انسان بر انجام گناه است و به همین قرینه مشیت خدا در رحمت، بر اساس خواست انسان و ایمان و انجام عمل صالح و اجرای عدل توسط اوست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۶۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۲۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۸۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
