آیه ۴۴ سوره مؤمنون

آیه ۴۴ سوره مؤمنون

مشخصات قرآنی
نام سوره	مؤمنون
تعداد آیات سوره	۱۱۸
شماره آیه	۴۴
شماره جزء	۱۸
شماره حزب	۶۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}} آیه قبل	آیه بعد {{{page}}}

آیه ۴۴ سوره مؤمنون چهل و چهارمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه به قطع نشدن هدایت از سوی خداوند اشاره شده است که بنابه متن آیه، او برای هدایت مردم، پیوسته و پیاپی رسولانش را می‌فرستاد؛ اما مردم همچنان بر کفر خود اصرار می‌ورزیدند و پیامبران‌شان را تکذیب می‌کردند. خداوند نیز پس از اتمام حجت، آنها را نابود و هلاک می‌گرداند؛ به‌گونه‌ای که تنها گفتگو و نامی از آنها در میان مردم باقی می‌ماند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:

 ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا كَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ  

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:

«سپس پيامبراني خود را يكي پس از ديگري روانه كرديم، هر گاه پيامبري به نزد امتش می‌آمد، او را تكذيب می‌كردند، ما هم (ملتهاي سركش را نابود و) يكي را پس از ديگري روانة (ديار نيستي) كرديم، و آنان را افسانه ساختيم آري! نفرين بر گروهي كه ايمان نمی‌آورند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:

«سپس پیامبرانمان را پیاپی فرستادیم، هربار که پیامبری به سراغ امتش می‌آمد او را دروغگو می‌انگاشتند، آنگاه آنان را به دنبال همدیگر آوردیم [و از میان بردیم‌] و افسانه‌شان گرداندیم، آری وای بر قوم بی‌ایمان‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: خداوند برای هدایت مردم، پیوسته پیامبرانش را به سوی آنها می‌فرستاد و آنها مردم را دعوت می‌کردند. اما مردم در مقابل، ایشان را تکذیب کرده و ایمان نمی‌آوردند. خداوند نیز پس از اتمام حجت با آنها، آن اقوام سرکش و ظالم را با نزول عذابی از بین می‌برد؛ به شکلی که تنها از آنان نامی باقی می‌ماند. به گزارش مکارم، در پایان آیه، با لحن نفرینانه‌ای چنین بیان می‌شود: «رحمت خداوند از قومی که ایمان نمی‌آورند؛ دور باد!»

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.

پانویس

منابع

• خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
• رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
• طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
• مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.