آیه ۲۲ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۲ سوره مؤمنون''' بیست و دومین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۲ سوره مؤمنون''' بیست و دومین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به [[نعمت]] وجود چهارپایان در زندگی انسان‌هاست که این حیوانات به عنوان مرکب و وسیله سواری انسان برشمرده شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه به دو نوع مرکب و وسیله سواری انسان‌ها اشاره می‌کند: چهارپایان مرکب‌های راهوار، رام و مسخر انسان‌ها در خشکی و کشتی‌ها که وسیله حمل و نقل در دریاها هستند. به گفته مکارم، بیان فوائد و خواص حیوانات، مزایایی دارد: مایه عبرت انسان‌ها می‌شود، باعث آشنایی انسان با منعم نعمت و خالق آنها می‌گردد و همچنین موجب برانگیختن حس [[شکرگزاری]] در انسان می‌شود. به گزارش وی، شبیه مفهوم و تعبیر این آیه در [[سوره اسراء]] [[آیه ۷۰ سوره اسراء|آیه ۷۰]] نیز آمده است: «ما آنها را در خشکی‌ها و دریاها حمل و نقل می‌کنیم.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۲–۲۲۳|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۲ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۲ سوره مؤمنون بیست و دومین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به نعمت وجود چهارپایان در زندگی انسان‌هاست که این حیوانات به عنوان مرکب و وسیله سواری انسان برشمرده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بر آنها و بر كشتی‌ها حمل می‌شويد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بر آنها و بر کشتی سوار می‌شوید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به دو نوع مرکب و وسیله سواری انسان‌ها اشاره می‌کند: چهارپایان مرکب‌های راهوار، رام و مسخر انسان‌ها در خشکی و کشتی‌ها که وسیله حمل و نقل در دریاها هستند. به گفته مکارم، بیان فوائد و خواص حیوانات، مزایایی دارد: مایه عبرت انسان‌ها می‌شود، باعث آشنایی انسان با منعم نعمت و خالق آنها می‌گردد و همچنین موجب برانگیختن حس شکرگزاری در انسان می‌شود. به گزارش وی، شبیه مفهوم و تعبیر این آیه در سوره اسراء آیه ۷۰ نیز آمده است: «ما آنها را در خشکی‌ها و دریاها حمل و نقل می‌کنیم.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۶۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۲۲–۲۲۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
