آیه ۲۵ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیه‌های مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۵ سوره مؤمنون''' بیست و پنجمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۵ سوره مؤمنون''' بیست و پنجمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، به تهمت دیوانگی و جنون اشاره شده است که [[قوم نوح]] به او می‌زدند و با طرح این تهمت‌ها می‌خواستند کسی به سخنان [[نوح]] گوش ندهد و به او [[ایمان]] نیاورد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند اتهام جنون و دیوانگی، اتهام دیگری بودند که قوم نوح به او نسبت می‌دادند. به گفته مکارم، قوم نوح وقتی دیدند که نوح بدون توجه به سخنان قومش، همچنان به دعوت خود ادامه می‌دهد؛ او را دیوانه و مجنون می‌خواندند تا مردم را از اطراف او پراکنده کنند. اما سخنان و رفتار نوح نشان می‌داد که او فردی عاقل و دانشمند است و این اتهامات پوچ و بی‌اساس هستند؛ لذا [[قرآن]] در این زمینه سخنی بیشتر نمی‌گوید. به گزارش او، قوم نوح سه نوع اتهام نادرست را به او نسبت می‌دادند: «ادعای [[پیامبر|پیامبری]] از جانب بشر دروغ است. (پیامبر باید از [[فرشتگان]] باشد.) نوح مردی سلطه‌جو است و با این ادعایش می‌خواهد بر مردم حکومت کند و مسلط شود. در آخر نیز می‌گفتند که نوح دیوانه است و عقل درستی ندارد.» سپس مکارم پاسخ به این اتهام‌ها را چنین آورده است: «اولا رهبر انسان‌ها باید از جنس خودشان باشد تا با نیازها و دردهای آنها آشنایی داشته باشد. ثانیاً رفتار برادرانه و متواضعانه پیامبران در زندگی‌شان نشان می‌دهد که آنها هرگز انسان‌های سلطه‌جو نبوده‌اند. دربارهٔ تهمت دیوانگی نیز عقل و هوش و درایت پیامبر بر همه مردم آشکار بوده تا جایی که دشمنان‌شان نیز بر این مسئله اعتراف داشته‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۵–۲۲۷|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۵ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۵ سوره مؤمنون بیست و پنجمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، به تهمت دیوانگی و جنون اشاره شده است که قوم نوح به او می‌زدند و با طرح این تهمت‌ها می‌خواستند کسی به سخنان نوح گوش ندهد و به او ایمان نیاورد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّىٰ حِينٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«او جز شخصي نيست كه در خود جنوني دارد، پس تا مدتي دربارة او صبر كنيد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«او جز مردی نیست که جنونی دارد، در کار او چندی درنگ کنید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند اتهام جنون و دیوانگی، اتهام دیگری بودند که قوم نوح به او نسبت می‌دادند. به گفته مکارم، قوم نوح وقتی دیدند که نوح بدون توجه به سخنان قومش، همچنان به دعوت خود ادامه می‌دهد؛ او را دیوانه و مجنون می‌خواندند تا مردم را از اطراف او پراکنده کنند. اما سخنان و رفتار نوح نشان می‌داد که او فردی عاقل و دانشمند است و این اتهامات پوچ و بی‌اساس هستند؛ لذا قرآن در این زمینه سخنی بیشتر نمی‌گوید. به گزارش او، قوم نوح سه نوع اتهام نادرست را به او نسبت می‌دادند: «ادعای پیامبری از جانب بشر دروغ است. (پیامبر باید از فرشتگان باشد.) نوح مردی سلطه‌جو است و با این ادعایش می‌خواهد بر مردم حکومت کند و مسلط شود. در آخر نیز می‌گفتند که نوح دیوانه است و عقل درستی ندارد.» سپس مکارم پاسخ به این اتهام‌ها را چنین آورده است: «اولا رهبر انسان‌ها باید از جنس خودشان باشد تا با نیازها و دردهای آنها آشنایی داشته باشد. ثانیاً رفتار برادرانه و متواضعانه پیامبران در زندگی‌شان نشان می‌دهد که آنها هرگز انسان‌های سلطه‌جو نبوده‌اند. دربارهٔ تهمت دیوانگی نیز عقل و هوش و درایت پیامبر بر همه مردم آشکار بوده تا جایی که دشمنان‌شان نیز بر این مسئله اعتراف داشته‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۷۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۳: ۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۲۵–۲۲۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
