آیه ۳۲ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیه‌های مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۲ سوره مؤمنون''' | '''آیه ۳۲ سوره مؤمنون''' سی و دومین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، این آیه اشاره دارد به فرستاده شدن [[پیامبری]] از جانب [[خداوند]] برای [[هدایت]] قومش که او بنابه متن آیه در اولین مرحله دعوت خود، آنان را به سوی [[توحید]] و یکتاپرستی و ترک [[بت‌پرستی]] و [[شرک]] فرامی‌خواند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند [[قرآن]] در این آیه بر لزوم فرستاده شدن پیامبران برای هدایت مردم تأکید دارد و چنین می‌گوید: «ما در میان آنها پیامبری از خودشان فرستادیم که [[الله]] را بپرستند و از شرک و بت‌پرستی پرهیز کنند.» به گزارش مکارم، دربارهٔ اینکه این قوم کدامیک از اقوام گذشته بوده‌اند و نام پیامبرشان چه بوده؛ در میان [[مفسران]] نظرات مختلفی وجود دارد. آنها با بررسی سایر آیات مشابه این آیه در قرآن، دو احتمال را قوی‌تر دانسته‌اند. اول اینکه اینها «[[قوم ثمود]]» بودند و پیامبرشان «[[صالح]]» بوده است. این قوم ساکن شمال [[حجاز]] بوده‌اند و به خاطر نافرمانی از امر خدا و پیامبرشان، به [[عذاب]] صیحه آسمانی (صاعقه مرگبار) دچار و هلاک شدند. شاهد این مطلب نیز [[آیه ۶۷ سوره هود]] می‌باشد. احتمال دوم این است که آنان «[[قوم عاد]]» و پیامبرشان «[[هود]]» بوده است که در برخی از آیات قرآن سرگذشت‌شان بلافاصله پس از «[[قوم نوح]]» بیان شده و این نکته شاهد مثالی برای این [[تفسیر قرآن|تفسیر]] است. اما به باور مکارم، از آنجایی که عذاب این قوم به خاطر تندباد شدیدی بوده که در [[آیه ۶ سوره حاقه|آیات ۶]] و [[آیه ۷ سوره حاقه|۷ سوره حاقه]] به آن اشاره شده؛ معلوم می‌شود که تفسیر اول صحیح‌تر و مناسب‌تر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۵–۲۳۷|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۳۲ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۲ سوره مؤمنون سی و دومین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، این آیه اشاره دارد به فرستاده شدن پیامبری از جانب خداوند برای هدایت قومش که او بنابه متن آیه در اولین مرحله دعوت خود، آنان را به سوی توحید و یکتاپرستی و ترک بت‌پرستی و شرک فرامی‌خواند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و پيامبري از خودشان به (ميان) آنان فرستاديم كه فقط خداوند را بپرستيد، زيرا جز او معبود به حقي نداريد آيا نمی‌پرهيزيد؟!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه پیامبری از ایشان به میان ایشان فرستادیم [و گفتیم] که خداوند را بپرستید که خدایی جز او ندارید، آیا پروا نمی‌کنید؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند قرآن در این آیه بر لزوم فرستاده شدن پیامبران برای هدایت مردم تأکید دارد و چنین می‌گوید: «ما در میان آنها پیامبری از خودشان فرستادیم که الله را بپرستند و از شرک و بت‌پرستی پرهیز کنند.» به گزارش مکارم، دربارهٔ اینکه این قوم کدامیک از اقوام گذشته بوده‌اند و نام پیامبرشان چه بوده؛ در میان مفسران نظرات مختلفی وجود دارد. آنها با بررسی سایر آیات مشابه این آیه در قرآن، دو احتمال را قوی‌تر دانسته‌اند. اول اینکه اینها «قوم ثمود» بودند و پیامبرشان «صالح» بوده است. این قوم ساکن شمال حجاز بوده‌اند و به خاطر نافرمانی از امر خدا و پیامبرشان، به عذاب صیحه آسمانی (صاعقه مرگبار) دچار و هلاک شدند. شاهد این مطلب نیز آیه ۶۷ سوره هود می‌باشد. احتمال دوم این است که آنان «قوم عاد» و پیامبرشان «هود» بوده است که در برخی از آیات قرآن سرگذشت‌شان بلافاصله پس از «قوم نوح» بیان شده و این نکته شاهد مثالی برای این تفسیر است. اما به باور مکارم، از آنجایی که عذاب این قوم به خاطر تندباد شدیدی بوده که در آیات ۶ و ۷ سوره حاقه به آن اشاره شده؛ معلوم می‌شود که تفسیر اول صحیح‌تر و مناسب‌تر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۷۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۳۵–۲۳۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
