آیه ۶۶ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیه‌های مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶۶ سوره مؤمنون''' شصت و ششمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۶۶ سوره مؤمنون''' شصت و ششمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به علت بدفرجامی [[گناه‌کاران]] و [[کافران]] است که آن را بی‌اعتنایی و اعراض این افراد نسبت به آیات الهی دانسته است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در آیه موردبحث، به علت سرنوشت شوم و بد گناه‌کاران و کافران پرداخته است و به آنها چنین می‌گوید: «در گذشته آیات من بر شما خوانده می‌شد؛ اما شما با بی‌اعتنایی پشت می‌کردید و به عقب برمی‌گشتید.» به گزارش وی، «تنکصون» از ماده (نکوص) به معنای عقب عقب برگشتن است و «اعقاب» نیز به پاشنه پا گفته می‌شود. در مجموع این جمله کنایه به کسی است که سخن نامطلوبی می‌شنود و از روی ترس و وحشت بر پاشنه پایش عقب عقب می‌رود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۷۰|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۶۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۶ سوره مؤمنون شصت و ششمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به علت بدفرجامی گناه‌کاران و کافران است که آن را بی‌اعتنایی و اعراض این افراد نسبت به آیات الهی دانسته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
قَدْ كَانَتْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ تَنْكِصُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(چرا كه) آيات من بر شما خوانده می‌شد ولي شما به عقب بر می‌گشتيد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«چنین بود که آیات من بر شما خوانده می‌شد، و شما [به آن] پشت می‌کردید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در آیه موردبحث، به علت سرنوشت شوم و بد گناه‌کاران و کافران پرداخته است و به آنها چنین می‌گوید: «در گذشته آیات من بر شما خوانده می‌شد؛ اما شما با بی‌اعتنایی پشت می‌کردید و به عقب برمی‌گشتید.» به گزارش وی، «تنکصون» از ماده (نکوص) به معنای عقب عقب برگشتن است و «اعقاب» نیز به پاشنه پا گفته می‌شود. در مجموع این جمله کنایه به کسی است که سخن نامطلوبی می‌شنود و از روی ترس و وحشت بر پاشنه پایش عقب عقب می‌رود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۸۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۴۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۲۷۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
