آیه ۴۳ سوره قلم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۳ سوره قلم''' چهل و سومین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴۳ سوره قلم''' چهل و سومین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه [[قرآن]] به وضعیت [[شرک|مشرکان]] و [[گناه|گناه‌کاران]] در [[قیامت]] اشاره دارد و بیان می‌دارد که این افراد در نهایت ذلت و خواری چشم‌های خود را به زیر می‌اندازند و جوابی برای کارهای خود ندارند. در ادامه آیه قرآن می‌گوید: «آنان درحالیکه [در دنیا] سالم بودند، به [[سجده]] فرمان داده شده بودند.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، از آنجایی که آنها هرگز در دنیا سجده نکردند، در قیامت نیز با توجه به صفت طغیان و [[غرور]] در وجودشان بر سجده کردن در برابر [[خداوند]] توانایی ندارند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه قرآن به وضعیت مشرکان و گناه‌کاران در قیامت اشاره دارد که این افراد در نهایت ذلت و خواری چشم‌های خود را به زیر انداخته و جوابی برای کارهای خود ندارند. در ادامه آیه قرآن می‌گوید: «آنان درحالیکه [در دنیا] سالم بودند؛ به سجده فرمان داده شده بودند.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، از آنجایی که آنها هرگز در دنیا سجده نکردند، در قیامت نیز با توجه به صفت طغیان و غرور در وجودشان بر سجده کردن در برابر خداوند توانایی ندارند. همچنین او در ادامه می‌آورد که این دستور و دعوت به سجده در دنیا به شکل‌های مختلف از طرف آیات قرآن، [[احادیث]] [[پیامبر اسلام|پیامبر]] و [[اهل بیت|اهل‌بیت]] او و به وسیله گفتن [[اذان]] و برپایی [[نماز جماعت|نمازهای جماعت]] صورت گرفته است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۴-۴۱۵|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قلم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۴۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۳ سوره قلم چهل و سومین آیه از شصت و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه قرآن به وضعیت مشرکان و گناه‌کاران در قیامت اشاره دارد و بیان می‌دارد که این افراد در نهایت ذلت و خواری چشم‌های خود را به زیر می‌اندازند و جوابی برای کارهای خود ندارند. در ادامه آیه قرآن می‌گوید: «آنان درحالیکه [در دنیا] سالم بودند، به سجده فرمان داده شده بودند.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، از آنجایی که آنها هرگز در دنیا سجده نکردند، در قیامت نیز با توجه به صفت طغیان و غرور در وجودشان بر سجده کردن در برابر خداوند توانایی ندارند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«این در حالی است که چشمانشان به‌زیر افتاده و خواری و پستی وجودشان را فرا گرفته است، این در حالی است هنگامی‌که سالم و تندرست بودند به سجده فراخوانده شدند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«دیدگانشان [از ترس] فرو افتاده باشد، غبار خفت و خواری بر رخسارشان نشسته، و چنین بود که به سجده دعوت می‌شدند و تندرست بودند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه قرآن به وضعیت مشرکان و گناه‌کاران در قیامت اشاره دارد که این افراد در نهایت ذلت و خواری چشم‌های خود را به زیر انداخته و جوابی برای کارهای خود ندارند. در ادامه آیه قرآن می‌گوید: «آنان درحالیکه [در دنیا] سالم بودند؛ به سجده فرمان داده شده بودند.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، از آنجایی که آنها هرگز در دنیا سجده نکردند، در قیامت نیز با توجه به صفت طغیان و غرور در وجودشان بر سجده کردن در برابر خداوند توانایی ندارند. همچنین او در ادامه می‌آورد که این دستور و دعوت به سجده در دنیا به شکل‌های مختلف از طرف آیات قرآن، احادیث پیامبر و اهل‌بیت او و به وسیله گفتن اذان و برپایی نمازهای جماعت صورت گرفته است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قلم، شصت و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دومی سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره علق و پیش از سوره مزمل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، بیست آیه (آیات ۱۷ تا ۳۳ و ۴۸ تا ۵۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قلم، دو آیه (آیات ۴۴ و ۴۵) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۱۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۳۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۱۴-۴۱۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قلم»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۲۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
