بدون تصویر

آیه ۸ سوره قلم: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۸ سوره قلم''' هشتمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه مباحث پیشین و پس از اینکه در [[آیه ۴ سوره قلم|آیه چهارم]] به اخلاق عظیم [[محمد|پیامبر اسلام]] اشاره شد؛ از این آیه به بعد به برشمردن صفات زشت و ناپسند دشمنان او پرداخته شده است. در این آیه به محمد فرمان داده می‌شود که از مکذّبین اطاعت و پیروی نکند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، منظور از [[مکذّبین]] آنهایی هستند که [[خداوند]]، [[پیامبر]]، [[معاد]] و [[دین|آیین]] خدا را تکذیب می‌کنند و به عقیده وی، اطاعت از آنها موجب گمراهی و بدبختی انسان خواهد بود.  
'''آیه ۸ سوره قلم''' هشتمین [[آیه]] از شصت و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه مباحث پیشین و پس از اینکه در [[آیه ۴ سوره قلم|آیه چهارم]] به اخلاق عظیم [[محمد|پیامبر اسلام]] اشاره شد؛ از این آیه به بعد به برشمردن صفات زشت و ناپسند دشمنان او پرداخته شده است. در این آیه به محمد فرمان داده می‌شود که از مکذّبین اطاعت و پیروی نکند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، منظور از [[مکذّبین]] آنهایی هستند که [[خداوند]]، [[پیامبر]]، [[معاد]] و [[دین|آیین]] خدا را تکذیب می‌کنند و به عقیده وی، اطاعت از آنها موجب گمراهی و بدبختی انسان خواهد بود.


== متن ==
== متن ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۱

آیه ۸ سوره قلم
مشخصات قرآنی
نام سورهقلم
تعداد آیات سوره۵۲
شماره آیه۸
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۸ سوره قلم هشتمین آیه از شصت و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه مباحث پیشین و پس از اینکه در آیه چهارم به اخلاق عظیم پیامبر اسلام اشاره شد؛ از این آیه به بعد به برشمردن صفات زشت و ناپسند دشمنان او پرداخته شده است. در این آیه به محمد فرمان داده می‌شود که از مکذّبین اطاعت و پیروی نکند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، منظور از مکذّبین آنهایی هستند که خداوند، پیامبر، معاد و آیین خدا را تکذیب می‌کنند و به عقیده وی، اطاعت از آنها موجب گمراهی و بدبختی انسان خواهد بود.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ آیهٔ ۸ از سورهٔ ۶۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«پس، از تکذیب‌کنندگان پیروی مکن»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«پس از منکران اطاعت مکن‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در اینجا به تعدادی از صفات نکوهیده دشمنان پیامبر اسلام اشاره می‌کند تا میان اخلاق عظیم محمد و دشمنانش مقایسه‌ای انجام شود و فاصله بین این دو معلوم گردد. به گزارش او، تکذیب کردن اولین صفتی است که در این آیه به آن اشاره شده و پیامبر را از پیروی کردن از آنها (مکذّبین) نهی کرده است. به عقیده او، مکذّبین کسانی هستند که به خداوند، پیامبر، معاد و دین خدا باور ندارند و آنها را تکذیب می‌کنند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قلم، شصت و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دومی سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره علق و پیش از سوره مزمل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، بیست آیه (آیات ۱۷ تا ۳۳ و ۴۸ تا ۵۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قلم، دو آیه (آیات ۴۴ و ۴۵) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.