آیه ۸ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مدنی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸ سوره انسان''' هشتمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۸ سوره انسان''' هشتمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سومین عمل شایسته [[ابرار]] اشاره شده که بنابر متن آیه آنان غذای خود را با اینکه به آن نیاز داشتند؛ به [[مسکین]]، یتیم و اسیر می‌بخشند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، این اطعام، اطعامی گسترده است و همه نیازمندان را شامل می‌شود؛ به عبارتی دیگر رحمت ابرار عام و خدمت‌شان فراگیر و گسترده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه، در ادامه برشمردن اعمال نیکوی ابرار، به اطعام کردن آنان اشاره می‌کند و با ذکر «علی حبّه» بر [[ایثار]]<nowiki/>شان تأکید دارد. به عقیده مکارم، ضمیر «ه» در عبارت مذکور به طعام بازمی‌گردد و نشانه آن است که ابرار در حالیکه به غذایشان علاقه دارند؛ آن را به دیگران می‌بخشند. به گزارش او، این آیه از این نظر، شبیه [[آیه ۹۲ سوره آل‌عمران]] است. [[تفسیر قرآن|مفسران]] درباره اینکه منظور از اسیر در آیه، چه کسی است؛ نظرات گوناگونی ارائه داده‌اند. برخی عقیده دارند که منظور اسیرانی از [[مشرک|مشرکان]] و [[کافران]] بوده‌اند که در قلمروی [[حکومت اسلامی]] به [[مدینه]] آوره شده بودند. بعضی نیز معتقدند منظور [[بردگان]] هستند که اسیر دست مالک خویشند و گروهی از مفسران آن را به زندانیان تفسیر کرده‌اند. اما به اعتقاد مکارم، تفسیر اول از سایر تفاسیر مناسب‌تر و مشهورتر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۲-۳۵۴|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره انسان هشتمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سومین عمل شایسته ابرار اشاره شده که بنابر متن آیه آنان غذای خود را با اینکه به آن نیاز داشتند؛ به مسکین، یتیم و اسیر می‌بخشند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، این اطعام، اطعامی گسترده است و همه نیازمندان را شامل می‌شود؛ به عبارتی دیگر رحمت ابرار عام و خدمت‌شان فراگیر و گسترده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و خوراک با این که دوستش دارند به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و خوراک را با وجود دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر اطعام کنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه، در ادامه برشمردن اعمال نیکوی ابرار، به اطعام کردن آنان اشاره می‌کند و با ذکر «علی حبّه» بر ایثارشان تأکید دارد. به عقیده مکارم، ضمیر «ه» در عبارت مذکور به طعام بازمی‌گردد و نشانه آن است که ابرار در حالیکه به غذایشان علاقه دارند؛ آن را به دیگران می‌بخشند. به گزارش او، این آیه از این نظر، شبیه آیه ۹۲ سوره آل‌عمران است. مفسران درباره اینکه منظور از اسیر در آیه، چه کسی است؛ نظرات گوناگونی ارائه داده‌اند. برخی عقیده دارند که منظور اسیرانی از مشرکان و کافران بوده‌اند که در قلمروی حکومت اسلامی به مدینه آوره شده بودند. بعضی نیز معتقدند منظور بردگان هستند که اسیر دست مالک خویشند و گروهی از مفسران آن را به زندانیان تفسیر کرده‌اند. اما به اعتقاد مکارم، تفسیر اول از سایر تفاسیر مناسب‌تر و مشهورتر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۵۲-۳۵۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
