آیه ۱۹ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مدنی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۹ سوره انسان''' نوزدهمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۹ سوره انسان''' نوزدهمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه به توصیف پذیرایی‌کنندگان و خدمت‌کاران [[بهشت|بهشتی]] پرداخته و اوصاف و تعابیری همچون جوانی جاویدان، مرواریدهای پراکنده و طواف کننده بر گرد بهشتیان را برای آنان به‌کار برده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که یکی دیگر از [[نعمت]]<nowiki/>های بهشتیان و [[ابرار]] نوجوانانی هستند که به‌طور مستمر در خدمت آنها و در حال پذیرایی از ایشانند و برای خدمت‌گزاری همیشه آماده و گوش به فرمان هستند. به گزارش مکارم، تعابیر «مخلدون» و «یطوف علیهم» درباره این نوجوانان بهشتی اشاره به سه مطلب دارد: یک اینکه هم خودشان در بهشت ابدی هستند و هم نشاط جوانی آنان جاودانی است و هم پذیرایی کردنشان دائمی و همیشگی است. همچنین به عقیده وی، عبارت «لؤلؤا منثورا» به زیبایی، جذابیت و درخشندگی این نوجوانان اشاره دارد که همانند مرواریدهای پراکنده در حضور ابرار مشغول به خدمت‌گزاری و پذیرایی‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۸|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۱۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره انسان نوزدهمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه به توصیف پذیرایی‌کنندگان و خدمت‌کاران بهشتی پرداخته و اوصاف و تعابیری همچون جوانی جاویدان، مرواریدهای پراکنده و طواف کننده بر گرد بهشتیان را برای آنان به‌کار برده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«همواره نوجوانان جاودانه‌ای میانشان می‌گردند که هرگاه ایشان را ببینی آنان‌را مرواریدی از رشته افشانده می‌پنداری»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و پسرانی جاویدان برگرد آنان گردند، که چون بنگریشان، پنداریشان که مروارید پراکنده‌اند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که یکی دیگر از نعمت‌های بهشتیان و ابرار نوجوانانی هستند که به‌طور مستمر در خدمت آنها و در حال پذیرایی از ایشانند و برای خدمت‌گزاری همیشه آماده و گوش به فرمان هستند. به گزارش مکارم، تعابیر «مخلدون» و «یطوف علیهم» درباره این نوجوانان بهشتی اشاره به سه مطلب دارد: یک اینکه هم خودشان در بهشت ابدی هستند و هم نشاط جوانی آنان جاودانی است و هم پذیرایی کردنشان دائمی و همیشگی است. همچنین به عقیده وی، عبارت «لؤلؤا منثورا» به زیبایی، جذابیت و درخشندگی این نوجوانان اشاره دارد که همانند مرواریدهای پراکنده در حضور ابرار مشغول به خدمت‌گزاری و پذیرایی‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۵۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
