آیه ۹ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹ سوره انسان''' نهمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه، به [[اخلاص (اخلاق)|اخلاص]] به عنوان چهارمین عمل [[ابرار]] اشاره دارد و آن را منحصر در | '''آیه ۹ سوره انسان''' نهمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه، به [[اخلاص (اخلاق)|اخلاص]] به عنوان چهارمین عمل [[ابرار]] اشاره دارد و آن را منحصر در مسئله اطعام نمی‌داند. آیه مذکور، به جهت معنا و مفهوم، شبیه به آیات [[آیه ۲۷۲ سوره بقره|۲۷۲ سوره بقره]] و [[آیه ۲۸ سوره کهف|۲۸ سوره کهف]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن با اشاره به اخلاصی که ابرار و نیکوکاران در هنگام عملشان دارند؛ آن را تنها منحصر در اطعام کردن ندانسته است. به عقیده او، در [[اسلام]] ارزش هر عمل و کاری بسته به [[نیت]] آن است و هر کاری که به انگیزه‌های غیر الهی، [[ریا|ریاکارانه]]، از روی [[هوای نفس]]، تشکر مردم یا پاداش مادی صورت بگیرد؛ هیچ‌گونه ارزش معنوی و الهی نخواهد داشت. بنابه نظر مکارم، منظور از تعبیر «وجه [[الله]]» نیز در آیه، ذات [[خداوند]] است. چرا که خداوند دارای صورت مادی و جسمانی نیست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن با اشاره به اخلاصی که ابرار و نیکوکاران در هنگام عملشان دارند؛ آن را تنها منحصر در اطعام کردن ندانسته است. به عقیده او، در [[اسلام]] ارزش هر عمل و کاری بسته به [[نیت]] آن است و هر کاری که به انگیزه‌های غیر الهی، [[ریا|ریاکارانه]]، از روی [[هوای نفس]]، تشکر مردم یا پاداش مادی صورت بگیرد؛ هیچ‌گونه ارزش معنوی و الهی نخواهد داشت. بنابه نظر مکارم، منظور از تعبیر «وجه [[الله]]» نیز در آیه، ذات [[خداوند]] است. چرا که خداوند دارای صورت مادی و جسمانی نیست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۴–۳۵۵|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره انسان نهمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه، به اخلاص به عنوان چهارمین عمل ابرار اشاره دارد و آن را منحصر در مسئله اطعام نمی‌داند. آیه مذکور، به جهت معنا و مفهوم، شبیه به آیات ۲۷۲ سوره بقره و ۲۸ سوره کهف است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ما شما را تنها به خاطر خدا خوراک می‌دهیم و از شما پاداش و سپاسگزاری نمی‌خواهیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[و در دل گویند] ما فقط برای خشنودی خداوند شما را اطعام می‌کنیم، از شما نه پاداشی می‌خواهیم، و نه سپاسی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن با اشاره به اخلاصی که ابرار و نیکوکاران در هنگام عملشان دارند؛ آن را تنها منحصر در اطعام کردن ندانسته است. به عقیده او، در اسلام ارزش هر عمل و کاری بسته به نیت آن است و هر کاری که به انگیزه‌های غیر الهی، ریاکارانه، از روی هوای نفس، تشکر مردم یا پاداش مادی صورت بگیرد؛ هیچ‌گونه ارزش معنوی و الهی نخواهد داشت. بنابه نظر مکارم، منظور از تعبیر «وجه الله» نیز در آیه، ذات خداوند است. چرا که خداوند دارای صورت مادی و جسمانی نیست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۵۴–۳۵۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
