آیه ۲۶ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۶ سوره انسان''' بیست و ششمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، [[قرآن]] به [[محمد|پیامبر اسلام]] دستور به [[سجده]] و [[تسبیح]] می‌دهد تا در راه [[تبلیغ]] [[دین]] نیرو و توانایی لازم را داشته باشد و بتواند بر مشکلات راه پیروز و فائق شود. | '''آیه ۲۶ سوره انسان''' بیست و ششمین [[آیه]] از هفتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، [[قرآن]] به [[محمد|پیامبر اسلام]] دستور به [[سجده]] و [[تسبیح]] می‌دهد تا در راه [[تبلیغ]] [[دین]] نیرو و توانایی لازم را داشته باشد و بتواند بر مشکلات راه پیروز و فائق شود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن برای پیمودن راه تبلیغ دین و غلبه بر مشکلات، به پیامبر دستور می‌دهد که به هنگام شب سجده و تسبیح کند و از او می‌خواهد که به این وسیله نیروی لازم را کسب کند. برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]]، این آیه را به [[نماز]]<nowiki/>های پنج‌گانه و [[نماز شب]] تفسیر کرده‌اند. مکارم، | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن برای پیمودن راه تبلیغ دین و غلبه بر مشکلات، به پیامبر دستور می‌دهد که به هنگام شب سجده و تسبیح کند و از او می‌خواهد که به این وسیله نیروی لازم را کسب کند. برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]]، این آیه را به [[نماز]]<nowiki/>های پنج‌گانه و [[نماز شب]] تفسیر کرده‌اند. مکارم، دربارهٔ تفسیر عبارت «لیلا طویلا» [[حدیث|روایتی]] را از [[علی بن موسی الرضا|علی بن موسی]] آورده است که در این روایت، منظور از تسبیح را نماز شب گفته است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۷۸–۳۸۰|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انسان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۱ | ||||
| شماره آیه | ۲۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره انسان بیست و ششمین آیه از هفتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، قرآن به پیامبر اسلام دستور به سجده و تسبیح می‌دهد تا در راه تبلیغ دین نیرو و توانایی لازم را داشته باشد و بتواند بر مشکلات راه پیروز و فائق شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و (در بخشی) از شب برایش نماز بگذار و در بخش بلندی از شب او را به پاکی یاد کن»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در بخشی از شب برای او [به نماز] سجده کن و در بخشی بلند از شب او را نیایش کن»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن برای پیمودن راه تبلیغ دین و غلبه بر مشکلات، به پیامبر دستور می‌دهد که به هنگام شب سجده و تسبیح کند و از او می‌خواهد که به این وسیله نیروی لازم را کسب کند. برخی از مفسران، این آیه را به نمازهای پنج‌گانه و نماز شب تفسیر کرده‌اند. مکارم، دربارهٔ تفسیر عبارت «لیلا طویلا» روایتی را از علی بن موسی آورده است که در این روایت، منظور از تسبیح را نماز شب گفته است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انسان، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره انسان، دو یا سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۵۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۲۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۷۸–۳۸۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انسان»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
